Tonio Borg

Tonio Borg
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1957 ; Floriana
	Wicepremier Malty
Okres	od 23 marca 2004; do 28 listopada 2012
Przynależność polityczna	Partia Narodowa
	Minister spraw zagranicznych Malty
Okres	od 12 marca 2008; do 28 listopada 2012
Przynależność polityczna	Partia Narodowa
Poprzednik	Michael Frendo
Następca	Francis Zammit Dimech
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tonio Borg (ur. 12 maja 1957 we Florianie^[1]) – maltański prawnik i polityk. Długoletni parlamentarzysta i minister, m.in. wicepremier Malty w latach 2004–2012 oraz minister spraw zagranicznych w latach 2008–2012. Od 2012 do 2014 komisarz europejski ds. zdrowia i ochrony konsumentów w Komisji Europejskiej pod przewodnictwem José Barroso.

Życiorys

Tonio Borg w 1979 ukończył prawo na Uniwersytecie Maltańskim. Po studiach prowadził własną praktykę prawniczą, specjalizując się w prawach człowieka (1980–1995). W latach 1987–1992 zajmował stanowisko dyrektora Mid-Med Bank Ltd. W 1989 zaczął prowadzić wykłady na macierzystej uczelni^[1].

W 1990 został członkiem Europejskiego Komitetu ds. Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu i Poniżającemu Karaniu lub Traktowaniu (European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Punishment or Treatment)^[1]. Jako członek tego ciała współtworzył delegacje Rady Europy, wizytujące więzienia w Szwecji, Grecji, Wielkiej Brytanii, Bułgarii i we Włoszech.

Zaangażował się w działalność centroprawicowej Partii Narodowej, był sekretarzem generalnym i następnie przewodniczącym jej organizacji młodzieżowej^[1]. W 1992 został po raz pierwszy wybrany w skład Izby Reprezentantów^[2]. W 1996, 1998, 2003 i 2008 odnawiał mandat deputowanego. Od 1992 do 1995 był członkiem delegacji maltańskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy^[3]. W latach 1992–1995 oraz 1996–1998 był członkiem Wspólnego Komitetu Parlamentarnego Parlamentu Europejskiego oraz Izby Reprezentantów Malty^[1].

Od kwietnia 1995 do października 1996 Tonio Borg zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych i rzecznika partii. Po sukcesie wyborczym Partii Narodowej w 1998 we wrześniu tegoż roku został stanął na czele resortu spraw wewnętrznych i środowiska. Od kwietnia 2003 był ministrem sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. W marcu 2004, po objęciu urzędu premiera przez Lawrence'a Gonziego, Tonio Borg został wiceprzewodniczącym Partii Narodowej oraz wicepremierem (pozostając dalej na czele dotychczasowego resortu). W marcu 2008, po kolejnym zwycięstwie centroprawicy, w wyborach parlamentarnych, Tonio Borg pozostał na stanowisku wicepremiera, obejmując także tekę ministra spraw zagranicznych. Stanowiska partyjne i rządowe zajmował do listopada 2012^[1].

Z dniem 28 listopada 2012 został powołany na komisarza europejskiego ds. zdrowia i polityki konsumenckiej w miejsce ustępującego Johna Dalliego^[4].

W 2009 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[5].

Życie prywatne

Tonio Borg jest żonaty, ma troje dzieci^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Tonio Borg. ec.europa.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
↑ Tonio Borg – PN. epp.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
↑ Malta's Tonio Borg appointed EU Health Commissioner. bbc.co.uk, 28 listopada 2012. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
↑ M.P. z 2009 r. nr 30, poz. 435

[ke-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Tonio Borg. ec.europa.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).

[epp-2] Tonio Borg – PN. epp.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).

[3] Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).

[4] Malta's Tonio Borg appointed EU Health Commissioner. bbc.co.uk, 28 listopada 2012. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).

[5] M.P. z 2009 r. nr 30, poz. 435

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]