Przejdź do zawartości

Tour de France 1988

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tour de France 1988
1987 1989
Data

424 lipca 1988

Etapów

22 (23)

Dystans

3286 km

Czas zwycięzcy

84h 27' 53"
(38,909 km/h)

Zgłoszenia

198 kolarzy

Ukończyło wyścig

151 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Hiszpania Pedro Delgado

Drugie miejsce

Holandia Steven Rooks

Trzecie miejsce

Kolumbia Fabio Parra

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Holandia Steven Rooks

Punktowa

Belgia Eddy Planckaert

Sprinterska

Holandia Frans Maassen

Młodzieżowa

Holandia Erik Breukink

Kombinowana

Holandia Steven Rooks

Najaktywniejszych

Francja Jérôme Simon

Drużynowa

Holandia PDM

Drużynowa punktowa

Holandia PDM

75. Tour de France rozpoczął się 4 lipca w Pornichet, a zakończył się 24 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów, w tym: 10 etapów płaskich, 8 etapów górskich i 5 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 3286 km.

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Hiszpan Pedro Delgado, wyprzedzając Holendra Stevena Rooksa i Kolumbijczyka Fabio Parrę. Rooks wygrał ponadto klasyfikację górską i kombinowaną, klasyfikację punktową wygrał Belg Eddy Planckaert, sprinterską Holender Frans Maassen, a młodzieżową wygrał jego rodak Erik Breukink. Najaktywniejszym kolarzem został Francuz Jérôme Simon[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była holenderska drużyna PDM[2].

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji

[edytuj | edytuj kod]

W 1988 roku Międzynarodowa Unia Kolarska (UCI) wprowadziła regułę stanowiącą, iż jeden wyścig kolarski nie może trwać przez więcej niż trzy weekendy. Tour de France mógł więc zacząć się w poniedziałek 4 lipca, a prolog usunięto z programu. Organizatorzy wydłużyli jednak wyścig przez dodanie „preludium”, obchodząc tym samym przepisy UCI, ponieważ preludium odbywało się nieoficjalnie. Każdy z kolarzy przejeżdżał 3,8 km, a jeden kolarz z każdej drużyny przejeżdżał jeszcze 1 kilometr samotnie. Uzyskane czasy nie liczyły się do reszty wyścigu, jednak zwycięzca nosił żółtą koszulkę na pierwszym oficjalnym etapie[3].

Doping

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca Touru Pedro Delgado nie przeszedł testu antydopingowego, po wykryciu jego organizmie probenecydu. Środek ten znajdował się wtedy na liście środków zakazanych przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, jednak nie przez Międzynarodową Unię Kolarską, wobec czego Hiszpana nie ukarano. Holender Gert-Jan Theunisse miał zwiększony poziom testosteronu, co dało pozytywny wynik testu dopingowego. Holendra ukarano 10-minutową karą, co przesunęło go w klasyfikacji generalnej z piątego miejsca na jedenaste. Testów antydopingowych nie przeszedł także kolejny Hiszpan – Roque de la Cruz, którego również ukarano 10-minutową karą[4].

Drużyny

[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięły udział 22[5] drużyny:

  • Carrera
  • PDM
  • Toshiba
  • Système U
  • Cafe de Colombia
  • BH
  • 7 Eleven-Hoonved
  • Caja Rural-Orbea
  • Hitachi-Bosal-BCE
  • Chateau d’Ax
  • Fagor
  • Panasonic-Isostar
  • Z-Peugeot
  • Teka
  • Kas-Canal 10-Mavic
  • RMO-Liberia-Mavic
Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca Lider
P 3 lipca PornichetLa Baule TTT 3,8 km
ITT 1,0 km
Szwajcaria Weinmann-La Suisse
Włochy Guido Bontempi
Włochy Guido Bontempi
1 4 lipca PontchâteauMachecoul 92 km Kanada Steve Bauer Kanada Steve Bauer
2 4 lipca La Haie-FouassièreAncenis TTT 48 km Holandia Panasonic Holandia Teun van Vliet
3 5 lipca NantesLe Mans 213 km Holandia Jean-Paul van Poppel Holandia Teun van Vliet
4 6 lipca Le MansÉvreux 158 km Portugalia Acácio da Silva Holandia Teun van Vliet
5 7 lipca Neufchâtel-en-BrayLiévin 148 km Holandia Jelle Nijdam Holandia Henk Lubberding
6 8 lipca LiévinWasquehal ITT 52 km Wielka Brytania Sean Yates Holandia Jelle Nijdam
7 9 lipca WasquehalReims 225 km Włochy Valerio Tebaldi Holandia Jelle Nijdam
8 10 lipca ReimsNancy 219 km Rolf Gölz Kanada Steve Bauer
9 11 lipca NancyStrasburg 161 km Francja Jérôme Simon Kanada Steve Bauer
10 12 lipca BelfortBesançon 149 km Holandia Jean-Paul van Poppel Kanada Steve Bauer
11 13 lipca BesançonMorzine 232 km Kolumbia Fabio Parra Kanada Steve Bauer
12 14 lipca MorzineL’Alpe d’Huez 227 km Holandia Steven Rooks Hiszpania Pedro Delgado
13 15 lipca GrenobleVillard-de-Lans ITT 38 km Hiszpania Pedro Delgado Hiszpania Pedro Delgado
16 lipca Dzień przerwy
14 17 lipca BlagnacGuzet-Neige 163 km Włochy Massimo Ghirotto Hiszpania Pedro Delgado
15 18 lipca Saint-GironsLuz Ardiden 187 km Hiszpania Laudelino Cubino Hiszpania Pedro Delgado
16 19 lipca Luz ArdidenPau 35 km Holandia Adrie van der Poel Hiszpania Pedro Delgado
17 19 lipca PauBordeaux 198 km Holandia Jean-Paul van Poppel Hiszpania Pedro Delgado
18 20 lipca Ruelle-sur-TouvreLimoges 94 km Włochy Gianni Bugno Hiszpania Pedro Delgado
19 21 lipca LimogesPuy de Dôme 188 km Dania Johnny Weltz Hiszpania Pedro Delgado
20 22 lipca Clermont-FerrandChalon-sur-Saône 223 km Francja Thierry Marie Hiszpania Pedro Delgado
21 23 lipca Santenay ITT 46 km Hiszpania Juan Martinéz Hiszpania Pedro Delgado
22 24 lipca NemoursParyż (Champs-Élysées) 173 km Hiszpania Jean-Paul van Poppel Hiszpania Pedro Delgado

Klasyfikacje końcowe

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Hiszpania Pedro Delgado Reynolds 84 h 27' 53"
2. Holandia Steven Rooks PDM +7' 13"
3. Kolumbia Fabio Parra Kelme +9' 58"
4. Kanada Steve Bauer Weinmann +12' 15"
5. Francja Éric Boyer Système U +14' 04"
6. Kolumbia Luis Herrera Café de Colombia +14' 36"
7. Francja Ronan Pensec Z-Peugeot +16' 52"
8. Hiszpania Álvaro Pino BH +18' 36"
9. Holandia Peter Winnen Panasonic +19' 12"
10. Francja Denis Roux Z-Peugeot +20' 08"
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Eddy Planckaert Green jersey ADR 278
2. Stany Zjednoczone Davis Phinney 7-Eleven 193
3. Irlandia Sean Kelly KAS 183
4. Holandia Steven Rooks PDM 154
5. Holandia Mathieu Hermans Orbea 153
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Holandia Steven Rooks PDM 326
2. Holandia Gert-Jan Theunisse PDM 248
3. Hiszpania Pedro Delgado Reynolds 223
4. Francja Ronan Pensec Z-Peugeot 130
5. Francja Jérôme Simon Z-Peugeot 127

Klasyfikacja młodzieżowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Holandia Erik Breukink Panasonic 84 h 50' 59"
2. Meksyk Raúl Alcalá 7-Eleven +8' 08"
3. Norwegia Jaanus Kuum ADR +15' 47"
4. Holandia Peter Stevenhaagen PDM +22' 21"
5. Francja Philippe Bouvatier BH +25' 08"

Klasyfikacja sprinterska

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Holandia Frans Maassen SuperConfex 276
2. Belgia Eddy Planckaert ADR 214
3. Dania Johnny Weltz Fagor 64
4. Stany Zjednoczone Davis Phinney 7-Eleven 55
5. Holandia Gert-Jan Theunisse PDM 50

Klasyfikacja kombinowana

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Holandia Steven Rooks PDM 84
2. Holandia Gert-Jan Theunisse PDM 70
3. Hiszpania Pedro Delgado Reynolds 63
4. Belgia Eddy Planckaert ADR 49
5. Francja Jérôme Simon Z-Peugeot 47

Klasyfikacja drużynowa punktowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Punkty
1. Holandia PDM 1028
2. Stany Zjednoczone 7-Eleven 1713
3. Szwajcaria Weinmann 1737
4. Francja Système U 1787
5. Francja Z-Peugeot 1789

Klasyfikacja drużynowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Czas
1. Holandia PDM 253 h 57' 58"
2. Hiszpania BH +12' 32"
3. Francja Z-Peugeot +14' 43"
4. Szwajcaria Weinmann +31' 23"
5. Francja Système U +32' 43"

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.)..
  2. Tour Xtra: Other Classifications & Awards (ang.).
  3. Een merkwaardige Tourstart. sportgeschiedenis.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niderl.)..
  4. Doping bei der Tour de France 1947 – heute (niem.).
  5. Les équipes du Tour de France 1988 (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]