Przejdź do zawartości

Typowanie statyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Typowanie statyczne – nadawanie typów zmiennym w czasie kompilacji programu, poprzez deklaracje tych typów lub ich inferencje[1].

W porównaniu do typowania dynamicznego, zaletami są możliwość większej optymalizacji oraz możliwość wykrycia większej liczby błędów w czasie kompilacji. Wadą jest natomiast konieczność pisania dużej ilości informacji o typach. Częściowo problem ten jest rozwiązywany przez inferencję typów i polimorfizm.

Języki stosujące statyczne typowanie

[edytuj | edytuj kod]

Do języków stosujących typowanie statyczne należą między innymi:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]