Przejdź do zawartości

Ubikacja publiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przewoźny pisuar w Holandii
Toi Toi, popularny rodzaj przenośnych toalet w Polsce
Toaleta miejska w Tomaszowie Mazowieckim

Ubikacja publiczna – typ ubikacji instalowany w średnio- i dalekobieżnych środkach transportu publicznego (pociągi, turystyczne autobusy dalekobieżne, samoloty, statki), a także w innych miejscach publicznych – kawiarniach i restauracjach, urzędach, większych domach handlowych itp., a także – jako wolnostojące obiekty na ulicach i placach miast, rzadziej wsi.

Wolno stojące ubikacje określane są najczęściej mianem szaletów miejskich. Zazwyczaj za korzystanie z tego typu obiektów pobierane są opłaty. Personel żeński odpowiedzialny za utrzymanie tych obiektów w czystości i pobieranie opłat nazywany jest często w żartobliwej formie babciami klozetowymi. Męskim, żartobliwym odpowiednikiem babci klozetowej jest „kałboj”.

Najczęściej ubikacje publiczne podzielone są na dwa pomieszczenia: dla mężczyzn, oznakowane symbolem trójkąta, i dla kobiet, oznakowane symbolem okręgu (często też – piktogramami przedstawiającymi sylwetkę mężczyzny i kobiety). W ubikacjach dla mężczyzn dodatkowo montowane są pisuary.

Ubikacje przewoźne

[edytuj | edytuj kod]

Jednym z typów ubikacji publicznych są ubikacje przewoźne, które ustawia się najczęściej w miejscach, gdzie odbywają się imprezy masowe. W Polsce jedną z bardziej popularnych tego typu ubikacji jest toi toi. Istnieją dwa rodzaje ubikacji toi toi: zwykłe oraz specjalne - przeznaczone dla osób niepełnosprawnych (wyposażone w poręcze przy ścianach oraz płaską podłogę[1]).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Toaleta przenośna dla osób niepełnosprawnych [online], WC Serwis [dostęp 2021-06-23] (pol.).