Przejdź do zawartości

Ulica Pawia w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Pawia w Warszawie
Muranów, Nowolipki
Ilustracja
Ulica Pawia przy ul. Karmelickiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

ok. 1 km.

Przebieg
ul. Zamenhofa
ul. Karmelicka
brak ciągłości w okolicy al. Jana Pawła II
skwer gen. J. Jura-Gorzechowskiego
ul. Smocza
ul. J. Belottiego
ul. Esperanto
ul. Dzielna
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Pawia w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Pawia w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Pawia w Warszawie”
Ziemia52°14′44,0″N 20°59′16,0″E/52,245556 20,987778

Ulica Pawia – ulica warszawskiego osiedla Muranów, położona na terenie dzielnic Śródmieście i Wola.

Ulica jest dawną drogą narolną[1]. Jako ulicę wymieniono ją po raz pierwszy[2] i nadano nazwę Pawia w 1770[3]. Należy ona do kategorii nazw „ptasich”, które nadano w tym samym czasie także m.in. ulicom Gęsiej, Orlej i Kaczej.

Ulica początkowo nie dochodziła do ul. Smoczej, dopiero w latach 1775–1776 doprowadzono ją do okopów Lubomirskiego[2]. W końcu XVIII wieku przy ulicy znajdowało się 32 drewnianych domów i dworków z ogrodami[1].

Od nazwy ulicy pochodzi zwyczajowa nazwa więzienia Pawiak, wzniesionego przy ulicy w latach 1830–1835[1]. W 1864 ulica została wybrukowana[1]. W zbudowanych tam kamienicach mieszkała głównie ludność żydowska[1].

Zabudowa ulicy ucierpiała w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939[4]. W listopadzie 1940 ulica w całości znalazła się w obrębie getta[5]. Jej zabudowa została zniszczona w 1943 i 1944[6].

Uchwałą Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 25 marca 1959 nadano nazwę ulica Pawia ulicy biegnącej po trasie przedwojennej ul. Pawiej na odcinku od ul. Ludwika Zamenhofa do ul. Smoczej[7]. W związku z budową osiedla Muranów zlikwidowano fragment ulicy między ulicami Karmelicką i Smoczą i obecnie składa się ona z dwóch odcinków[1].

Przy wschodniej części ulicy znajduje się pomnik przyrody – aleja bożodrzewów gruczołowatych[8].

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

W kulturze masowej

[edytuj | edytuj kod]

Ulica i jeden z jej mieszkańców, biedny żydowski krawiec Izaak Gutkind, zostali upamiętnieni w wierszu Władysława Broniewskiego Księżyc ulicy Pawiej[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 623. ISBN 83-01-08836-2.
  2. a b Daniela Kosacka: Północna Warszawa w XVIII wieku. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 130.
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 160. ISBN 83-86619-97X.
  4. Mieczysław Cieplewicz. Bombardowanie i ostrzeliwanie Warszawy we wrześniu 1939 r.. „Kronika Warszawy”. 4/48, s. 60, 1981. 
  5. Paweł E. Weszpiński: Mapa nr 1. Getto warszawskie. Granice przed wielką akcją likwidacyjną. [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013. ISBN 978-83-63444-27-3.
  6. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 156.
  7. Uchwała nr 5 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 25 marca 1959 r. w sprawie nadania nazw ulicom nowowybudowanym. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. nr 3, poz. 17, s. 17-18, 1959-06-01. 
  8. Uchwała nr XIV/295/2015 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie pomników przyrody, położonych na terenie Dzielnicy Śródmieście. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego nr 6699 [on-line]. 30 lipca 2015. [dostęp 2019-05-12].
  9. Tadeusz Podgórski: Zwiedzamy Warszawę. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 241–242.