Przejdź do zawartości

Unia na rzecz Europy Narodów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Unia na rzecz Europy Narodów, UEN (ang. Union for a Europe of the Nations) – nieistniejąca grupa prawicowych (w większości konserwatywnych i eurosceptycznych) partii w Parlamencie Europejskim. Istniała w latach 1999–2009.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Grupa została powołana w 1999 roku[1]. Na koniec V kadencji PE liczyła 30 członków (przewodniczącym Grupy UEN był wtedy Charles Pasqua). W następnej kadencji w skład grupy wchodziło 44 posłów (na początku kadencji w 2004 było ich 27) z sześciu państw (Dania, Irlandia, Litwa, Łotwa, Polska, Włochy), w tym 20 Polaków. Szefem delegacji polskiej w UEN był Adam Bielan (od 2007, w latach 2004–2007 był nim Michał Kamiński). Współprzewodniczącymi Grupy UEN byli: Włoszka Cristiana Muscardini i Irlandczyk Brian Crowley.

16 stycznia 2007 przedstawiciel grupy – Adam Bielan – został wybrany wiceprzewodniczącym Parlamentu Europejskiego.

W czerwcu 2009 roku frakcję rozwiązano, powołując nową frakcję wspólnie z torysami brytyjskimi – Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy.

Program polityczny

[edytuj | edytuj kod]

Statut Grupy UEN zawierał postulaty według których Unia Europejska powinna m.in.:

  • umacniać fundamenty cywilizacji łacińskiej w Europie, w tym poszanowanie dla osoby ludzkiej,
  • bronić zasad wolności, solidarności i równości ludzi,
  • szanować tradycję, suwerenność, demokrację i tożsamość narodów Europy,
  • przyczyniać się do stabilności w świecie i zachęcać do dialogu pomiędzy narodami,
  • uznać rodzinę za podstawową komórkę społeczeństwa, która uznaje świętość życia i sprzeciwia się wyłącznie materialistycznej koncepcji społeczeństwa,
  • bronić jakości życia i chronić środowisko,
  • rozwijać wspólną politykę zagraniczną i obrony we współpracy z ONZ, NATO, OBWE i innymi organizacjami międzynarodowymi oraz wzmocnić relacje ze Stanami Zjednoczonymi, żeby ściśle współpracować w rozwiązywaniu problemów międzynarodowych,
  • wspierać budowę demokracji przez wszystkie narody Europy i rozwijać bliską współpracę z tymi krajami świata, które tradycyjnie przyjmowały imigrację z państw europejskich.

Partie-założyciele w 1999

[edytuj | edytuj kod]

Partie-założyciele w 1999

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Nazwa partii Liczba posłów
Dania Dansk Folkeparti (Duńska Partia Ludowa) 1
Francja Rassemblement pour la France (Zgromadzenie na rzecz Francji) 12
Irlandia Fianna Fáil (Żołnierze Przeznaczenia) 6
Portugalia Partido do Centro Democrático e Social – Partido Popular (Centrum Demokratyczne i Społeczne – Partia Ludowa) 2
Włochy Alleanza Nazionale (Sojusz Narodowy) 8
Patto Segni (Pakt Segniego) 1
Razem 30

Partie członkowskie w 2009

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Nazwa partii Liczba posłów
Dania Dansk Folkeparti (Duńska Partia Ludowa) 1
Irlandia Fianna Fáil (Żołnierze Przeznaczenia) 4
Litwa Tvarka ir teisingumas (Porządek i Sprawiedliwość) 1
Lietuvos valstiečių liaudininkų sąjunga (Litewski Ludowy Związek Chłopski) 1
Łotwa Tēvzemei un Brīvībai/LNNK (Dla Ojczyzny i Wolności – Łotewski Narodowy Ruch Niepodległości) 4
Polska Prawo i Sprawiedliwość 7
Naprzód Polsko 4
Stronnictwo „Piast” 4
Samoobrona RP 2
niezależni 3
Włochy Alleanza Nazionale (Sojusz Narodowy) 8
Lega Nord (Liga Północna) 4
Alleanza Siciliana (Sojusz Sycylijski) 1
Razem 44

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Union for Europe of the Nations [online], www.europarl.europa.eu [dostęp 2021-11-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]