Variratina minuta
| Variratina minuta[1] | |
| Zhang et Maddison, 2012 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| (bez rangi) | Salticoida |
| (bez rangi) | Saltafresia |
| (bez rangi) | Simonida |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Variratina |
| Gatunek |
Variratina minuta |
Variratina minuta – gatunek pająka z rodziny skakunowatych i podrodziny Salticinae, jedyny z monotypowego rodzaju Variratina. Występuje endemicznie na Nowej Gwinei.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj i gatunek opisane zostały po raz pierwszy w 2012 roku przez Zhang Junxia i Wayne’a Maddisona[2][3]. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej parki odłowionej w 2008 roku. Jako lokalizację typową wskazano Park Narodowy Varirata w Prowincji Centralnej Papui-Nowej Gwinei. Nazwa rodzajowa pochodzi od lokalizacji typowej, natomiast epitet gatunkowy oznacza po łacinie „drobna”[3].
Rodzaj ten początkowo umieszczono w podrodzinie Euophoryinae[3]. Po rewizji systematyki skakunowatych z 2015 roku takson ten ma status plemienia w kladzie Simonida w obrębie podrodziny Salticinae[4]. W obrębie plemienia Euophoryini Variratina tworzy klad z rodzajami Bulolia, Coccorchestes i Leptathamas, a przypuszczalnie także z Athamas, na co wskazują wyniki morfologiczno-molekularnej analizy filogenetycznej, którą przeprowadzili w 2015 roku Zhang Junxia i Wayne Maddison[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Jedyny zmierzony samiec ma karapaks długości 0,9 mm i opistosomę (odwłok) długości 0,8 mm. U jedynej zmierzonej samicy karapaks ma 1 mm długości, a opistosoma 1,4 mm długości. Barwa karapaksu jest brązowa z białą przepaską podłużną przez cały środek grzbietu oraz kremowymi przepaskami podłużnymi wzdłuż krawędzi bocznych. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w trzech szeregach poprzecznych w sposób typowy dla rodziny; oczy pary przednio-bocznej nie leżą bardziej z tyłu niż przednio-środkowej, co odróżnia ten rodzaj od Bulolia i Leptothamas. Szczękoczułki mają po dwa zęby na krawędziach przednich i po jednym na tylnych. Odnóża są jasnożółte z szarymi znakami na końcach członów. Te pierwszej pary mają na spodach goleni po trzy pary szczecinek makroskopowych, a na spodach nadstopii po dwie pary szczecinek makroskopowych. Opistosoma jest z wierzchu brązowa, u samca z białą przepaską podłużną przez środek całej długości, u samicy z kremową przepaską podłużną, która ku tyłowi rozmywa się, a przed wierzchołkiem jest przerwana. Genitalia samicy cechują się małą spermateką, poskręcanym przewodem kopulacyjnym i dużym, szerokim okienkiem na płytce płciowej. Nogogłaszczki samca cechują się palcowatą apofizą retrolateralną goleni, kanalikiem nasiennym formującym pętlę po przednio-bocznej stronie bulbusa oraz smukłym embolusem o skrętach ułożonych w płaszczyźnie niemal prostopadłej do osi podłużnej bulbusa[3].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek endemiczny dla Nowej Gwinei w północnej części krainy australijskiej. Znany tylko z Parku Narodowego Varirata w Prowincji Centralnej Papui-Nowej Gwinei. Podawany z rzędnych 740 m n.p.m. Zasiedla równikowe lasy deszczowe, gdzie bytuje na pniach drzew[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Variratina minuta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Norman I. Platnick: Gen. Variratina Zhang & Maddison, 2012. [w:] World Spider Catalog Version 23.0 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-02-25].
- ↑ a b c d e Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. New euophryine jumping spiders from Papua New Guinea (Araneae: Salticidae: Euophryinae). „Zootaxa”. 3491, s. 1-74, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3491.1.1.
- ↑ Wayne P. Maddison. A phylogenetic classification of jumping spiders (Araneae: Salticidae). „Journal of Arachnology”. 43 (3), s. 231–292, 2015. DOI: 10.1636/arac-43-03-231-292.
- ↑ Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. Genera of euophryine jumping spiders (Araneae: Salticidae), with a combined molecular-morphological phylogeny. „Zootaxa”. 3938 (1). s. 1-147 (25). DOI: 10.11646/zootaxa.3938.1.1.