Przejdź do zawartości

Wieża zegarowa w Bitoli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieża zegarowa w Bitoli
Саат кула
Ilustracja
Wieża zegarowa w Bitoli
Państwo

 Macedonia Północna

Miejscowość

Bitola

Typ budynku

wieża zegarowa

Wysokość całkowita

32 m

Ukończenie budowy

lata 30. XIX wieku

Położenie na mapie Macedonii Północnej
Mapa konturowa Macedonii Północnej, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wieża zegarowa w Bitoli”
Ziemia41°01′51″N 21°20′02″E/41,030833 21,333889

Wieża zegarowa w Bitoli – wieża zegarowa w Bitoli, w Macedonii Północnej. Została ukończona najprawdopodobniej w latach 30. XIX wieku. Wieża jest jedną z najbardziej charakterystycznych budowli miasta i stanowi atrakcję turystyczną.

Wieża zbudowana jest na planie prostokąta, a jej wysokość wynosi 32 m. W górnej części wieży, na każdym z czterech boków, umieszczone są tarcze zegarowe. Na samej górze znajduje się kopuła[1][2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wieży zegarowej w Bitoli pochodzi z 1664 roku, jednak obecna wieża powstała najprawdopodobniej w latach 30. XIX wieku, za panowania tureckiego. Wieża zbudowana jest z kamiennych bloków, według legendy Turcy zebrali od okolicznych mieszkańców 60 tys. jajek, których użyto do wytworzenia zaprawy[1][2].

Do 1912 roku czas mierzony był dawną turecką metodą, tzw. „alaturka”, uzależnionej od wschodów i zachodów słońca[3]. Upływający czas oznajmiano pierwotnie biciem w dzwony, które znajdowały się w wieży[1].

W 1927 roku na bokach wieży po raz pierwszy pojawiły się zegary, które wyposażone były w mechanizm zegarowy wyprodukowany przez niemiecką firmę Konfage. Nowy mechanizm, podarowany przez Niemców w podzięce za utworzenie w Bitoli niemieckiego cmentarza wojennego, zainstalowano w roku 1936. W 1970 roku wieżę wyposażono w instrument klawiszowy, a upływający czas sygnalizują odtąd również wygrywane melodie[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Саат кула Битола. bitola.info. [dostęp 2021-05-12]. (mac.).
  2. a b c Clock Tower in Bitola. bitolatourist.info. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  3. Avner Wishnitzer. Our Time: On the Durability of the Alaturka Hour System in the Late Ottoman Empire. „Int. J. Turkish Studies”. Vol. 16, s. 47–69, 2010. (ang.).