Wiesław Kęcik

Wiesław Kęcik

Wiesław Kęcik (1979)
Pełne imię i nazwisko	Wiesław Piotr Kęcik
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1946 Warszawa
Zawód, zajęcie	filozof, działacz opozycji w PRL
Narodowość	polska
Odznaczenia

Wiesław Piotr Kęcik (ur. 1 lipca 1946 w Warszawie) – filozof, działacz opozycji niepodległościowej w PRL, członek organizacji Ruch, członek Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”.

Życiorys

W 1965 roku wstąpił do zakonu jezuitów, ukończył studia filozoficzne w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej oo. jezuitów w Krakowie, ale ostatecznie opuścił zakon w 1970 roku. W maju 1970 roku został członkiem organizacji Ruch. Brał udział w przygotowaniach do podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie, został aresztowany w przeddzień akcji, 20 czerwca 1970 i następnie skazany na karę 3,5 roku pozbawienie wolności, którą odbył w całości. Zakład karny opuścił w grudniu 1973 roku, w 1974 roku ożenił się z Marzeną Górszczyk i rozpoczął studia z filologii klasycznej na Uniwersytecie Wrocławskim.

Od 1976 roku współpracował z Komitetem Obrony Robotników, m.in. jeździł jako obserwator do Radomia na procesy robotników. Po zamordowaniu w 1977 roku Stanisława Pyjasa współorganizował jesienią tego roku (m.in. wraz z żoną) Studencki Komitet Solidarności we Wrocławiu, ale nie zdecydował się podpisać listy sygnatariuszy z uwagi na swoją przeszłość polityczną. Po ukończeniu studiów w 1978 roku wrócił do Warszawy.

W lipcu 1978 roku zaangażował się w niezależny ruch ludowy. M.in. wraz z Januszem Rożkiem ze wsi Kolonia Górna koło Milejowa organizował strajk i brał udział w wiecu w lesie k. Milejowa, gdy rolnicy powołali tam 30 lipca 1978 roku jawny Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej. Wspierał także powstanie kolejnych komitetów – Komitetu Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej założonego w Zbroszy Dużej przez ks. Czesława Sadłowskiego (9 września 1978) i Komitetu Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej (12 listopada 1978). Był najważniejszym łącznikiem pomiędzy niezależnymi grupami chłopskimi a warszawska opozycją. Podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego z 18 września 1978 roku, a w październiku 1978 roku został członkiem KSS „KOR”.

Od początku 1979 roku był jednym z organizatorów Uniwersytetu Ludowego w Zbroszy Dużej, od kwietnia 1979 roku do kwietnia 1980 roku był faktycznym redaktorem naczelnym pisma „Placówka”. W czerwcu 1979 roku był razem z Michałem Jagłą twórcą Ośrodka Myśli Ludowej.

Brał udział w głodówce solidarnościowej w dniach 7–17 maja 1980 roku w kościele parafii pw. św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej w intencji uwolnienia więzionych działaczy opozycji oraz jako akt solidarności z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem.

W sierpniu 1980 roku został aresztowany, zwolniono go w wyniku porozumień gdańskich (31 sierpnia 1980). We wrześniu 1980 roku był jednym z organizatorów Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników (od października 1980 roku pod nazwą NSZZ Rolników „Solidarność Wiejska”) i następnie doradcą komitetu założycielskiego związku. Od grudnia 1980 roku razem z żoną wydawał pismo „Solidarność Wiejska”. Po zjednoczeniu wielu niezależnych organizacji rolniczych i powstaniu w marcu 1981 roku Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych „Solidarność” był doradcą tego związku.

Został internowany 13 grudnia 1981 roku. Razem z żoną został osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Jaworzu, a od maja 1982 roku przebywał w ośrodku w Darłówku. Został zwolniony w grudniu 1982 roku. W 1985 roku wyjechał z żoną do Szwecji. Wrócił z nią do Polski w 1991 roku. Na prośbę arcybiskupa Ignacego Tokarczuka otworzyli i prowadzili przez rok w Jarosławiu ośrodek pojednania polsko-ukraińskiego.

Na początku XXI wieku współpracował z organizacjami społecznymi i pozarządowymi. W latach 20. XXI wieku jest misjonarzem w Islandii, współpracując tam w tym zakresie ze swoim synem księdzem Mikołajem Kęcikiem.

Był mężem Marzeny Górszczyk-Kęcik, z którą mieli dwóch synów i dwie córki: Jana (kucharz i restaurator) i Mikołaja (ksiądz) oraz Wandę i Annę.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006).
• Srebrna Odznaka Honorowa Wrocławia (2022)

Zobacz też

• „Droga do ‘Solidarności’ – KOR wśród robotników i rolników”. kor30.sws.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-06)]. – dyskusja panelowa z udziałem Wiesława Kęcika [dostęp 2010-11-21]

Bibliografia

• Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989. Tom 1, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2000 (biogram autorstwa Piotra Śmiłowicza)
• Andrzej W. Kaczorowski, Tomasz Kozłowski, Jan Olaszek „Solidarność” Rolników 1980–1989, wyd. Fundacja „Kasa Nadziei”, Warszawa 2010