Wikipedysta:Birczanin/brudnopis5

Zbrodnia w Sahryniu

Geologia Rumunii

Na terenie Rumunii znajdują się dwa młode systemy fałdowe (Karpaty i Północna Dobrudża) oraz struktury platformowe różnego wieku (płyty mołdawska, scytyjska i mezyjska).

W budowie płyty mołdawskiej, która jest częścią platformy wschodnioeuropejskiej, wydziela się granitowo-gnejsowy fundament sfekfeńsko-karelski і kompleks osadowy, zawierający osady wendu, kambru-dewonu, jury-kredy i neogenu.

Płyta scytyjska w granicach Rumunii występuje jako zapadlisko przeddobrudzkie i zapadlisko Birładzkie z górnopaleozoiczno-mezozoicznyą pokrywą. Fundament płyty mezyjskiej heterogeniczny. W osadach pokrywy (o miąższości do 7 km) przeważają zlepieńce dolnopaleozoiczne, węglanowo-ewaporatowymi і zlepieńcowo-ewaporatowe dewońskie i triasowe, skaly węglanowe jury i kredu i zlepieńce neogenu.

W fundamencie płyty mezyjskiej znajdują się granitowe i granodiorytowe intruzje, w pokrywie - kwaśne, і głównie efuzywne permu-triasu. Pólnocnodobrudzki orogen wieku kimeryjskiego, rozmieszczony pomiędzy płytami mezyjską i scytyjską (Переддобруджський прогин), zbudowany z prekambryjskich i dolnopaleozoicznych skał metamorficznych, dewońskim (węglanowymi i krzemionkowymi) і dolnokarbońskimi formacjami okruchowymi, triasowymi osadowymi (węglanowymi i fliszowymi) i jurajskimi (okruchowymi węglanowymi) osadami.

kimmeryjskie struktury niezgodnie przykryte górnokredowymi postrktonicznymi formacjami węglanowo-okruchowymi (synklinorium Babadag). Karpacki orogen alpejski, który zajmuje ponad 2/3 obszaru kraju, ma budowę złożoną. Wydziela się tutaj strefy fałdowe (wewnętrzne - Dakidy i zewnętrzne - Mołdawidy), zapadliska przedgórskie і subsekwentne magmatyczne дуги.

Dakidy zbudowane z prekambryjskich i paleozoicznych formacjami magmatycznymi, що перетинаються granitami, granodiorytami, gabro і perydotytami, dolnokarbońsko-permskimi formacjami molasowymi, a także triasowymi, jurajskimi i kredowymi osadami przeważnie węglanowymi.

Mezozoiczne ofiolity formacji i powiązane z nimi skały osadowe znajdują sie w dwóch w przybliżeniu równoległych szwach w Dakidach (głównie szew Tetis - południowa część gór Apuseni) i w ich okolicach, w pokrywach Czachlej (Wschodnie Karpaty) i Sewerin (południowe Karpaty).

Na połnocnym zachodzie kraju rozciągają się Penidy (strefa penińska), w postaci osadów górnej kredy i paleogenu. Mołdawidy (eksternidy), które zajmują największą część pokryw strefy fliszowej wschodnich karpat i przedkarpacia, występują jako formacje kredy i paleogenu.

Передкарпатський прогин, rozmieszczony w zewnętrznej strefie Karpat, zapełniony molasami z sarmatu-pliocenu. Zapadlisko transylwańskie і wschós zapadliska panońskiego reprezentują neogeńskie baseny molasowe, nałożone na Dakidy. Alpejskie magmatyczne дуги utworzyły się w wyniku subdukcji. Są reprezentowane przez intruzywnymi górnokredowo-paleogeńskimi (Południowe Karpaty i Apuseni) i ekstruzywnymi wapienno-лужними magmatycznymi formacjami neogeńskimi (Wschodnie karpaty i Apuseni).

uk:Геологія Румунії

Geologia Węgier

Geologiczna budowa Węgier jest ogólnie niejednorodna. Węgry leżą w Kotlinie Panońskiej (odpowiadającej zapadlisku panońskiemu), ograniczonej przez Alpy, Karpaty i Góry Dynarskie.

Wydziela się występy fundamentu, ich osadową pokrywę i osady zapadlisk. Fundament utworzony skałami paleozoicznymi i mezozoicznymi, na południu prekambryjskimi. Węgry przecina głęboki rozłam środkowowęgierski, z którym powiązane są złoża rud metali kolorowych.

Największe dawne pokłady, zawierające szczątki organiczne — sylurskie łupki, występujące w pobliżu jeziora Balaton. Osady dewońskie (dolomity, wapienie і łupki ilaste) widoczne w górach Sendro (Сендрьо) oraz w fundamencie zapadliska małowęgierskiego. Karbońskie morskie osady відклади збереглися плямами під чохлом. Wieku karbońskiego są także granitoidy gór Meczek i Welence. Z permskimi osadami w górach Meczek powiązane jest orudowanie uranowe. W Pogórzu Zadunajskim w okresie kredy, а także w środkowym eocenie z transgresjami i regresjami morza powiązane złoża boksytów і węgla brunatnego; górnokredowe wapienie rafowe — kolektory węglowodorów.

Na północny zachód od rozłamu środkowowęgierskiego w późnym eocenie miał miejsce silny wulkanizm, z którym związane są różne orudowania. Podczas fazy styryjskiej wielkie grabeny leżące na południowym wschodzie Węgier wypełnione epikontynentalnymi osadami morskimi, na bazie których tworzyły się pokłady węgla kamiennego. Polimetaliczne orudowanie wewnątrz-karpackiej strefy wulkanicznej związane z wulkanizmen mioceńskim. W pliocenie główne zapadliska połączyły się w jedno wielkie zapadlisko panońskie, które zapełniło się jeziornymi, a w czwartorzędzie aluwialnymi o dużej miąższości. Z osadami pliocenu powiązane są duża ilość pokładów lignitów, ropy i gazu.

Sejsmiczność

Węgry nie należą do stref sejsmicznie aktywnych - w XX wieku zanotowano 10 trzęsień ziemi o sile 7-9 stopni.

uk:Геологія Угорщини

Geologia Gruzji

Terytorium Gruzji zajmują fragmenty głównych geotektonicznych jednostek Kaukazu: hercyńsko-alpejskiego systemu fałdowego Wielkiego Kaukazu na północy, zapadliska riońsko-kurskiego w centrum oraz antyklinorium Małego Kaukazu na południu.

Na kontakcie geosynklinalu Wielkiego Kaukazu z zapadliskiem riońsko-kurskim i w samym zapadlisku w basenach lagunowo-deltowych w okresie batu tworzyły się złoża węgla kamiennego zagłębi: Bzybskiego, Tkwarczelskiego, Magańskiego, Gelatskiego, Tkibulskiego i Szaorskiego.

Zakaukaski masyw środkowy podzielony jest głębokim rozłamami, które podkreślają jego mozaikową budowę. W subplatformowych strukturach mozozoiczno-kenozoicznego osadowego чохла ważna rola należy do depresji/obniżeń, wypełnionych manganonośną piaskowo-krzemionkową formacją oligocenu. Do zapadlisk śródgórskich: Kurińskiego i Kolchidzkiego przynależą ropogazonośne struktury rejonów kolchidzkiego, Gurińskiego, Kartlijskiego, Przytbiliskiego i Kachetyńskiego.

Dla metalogenezy Gruzji duże znaczenie ma proces późnoalpejskiej aktywizacji tektoniczno-magmatycznej strefy fałdowej Wielkiego Kaukazu i Bryły Gruzińskiej. Za jego początek należy uznać utworzenie w rozbudowanego/rozciągłego orudowania barytowego i baryto-polimetalicznego w strefach Gagrsko-Dżawskiej i Okribsko-Saczcherskiej.

Do następnych stadiów aktywizacji należy Kwajiska przyuskokowa strefa cynkowo-ołowiowa, pas arsenu i pierwiastków ziem rzadkich Raczi i Swanetii i rtęciowe pasy Abchazji, Swanetii, Raczi i Szyda Kartlii. Na południowym wschodzie Wielkiego Kaukazu znajdują się wielkie złoża manganu, rud cynku, ołowiu i srebra, barytu, węgla kamiennego, marmuru.

uk:Геологія Грузії

Cerkwie powiatu janowskiego

Cerkiew w Otroczu

Cerkwie powiatu łęczyńskiego

Cerkiew w Cycowie Cerkiew w Świerszczowie Cerkiew św. Mikołaja w Dratowie

Cerkwie powiatu parczewskiego

Cerkiew w Sosnowicy Cerkiew w Białce (z Horodyszcza) Cerkiew w Kodeńcu Cerkiew w Paszenkach Cerkiew w Radczach Cerkiew w Rudnie

Cerkwie powiatu lubelskiego

Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie Sobór Przemienienia Pańskiego w Lublinie Cerkiew pw. Świętych Niewiast Niosących Wonności w Lublinie

Cerkwie powiatu puławskiego

Cerkiew św. Marii Magdaleny w Puławach

Cerkwie powiatu lubartowskiego

Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Kolechowicach

Kaukaz

Znaczna część północnych stoków Kaukazu znalazła się jesienią 1942 r. pod okupacją niemiecką (oprócz Czeczenii, Inguszetii i Dagestanu). Dla Niemców Kaukaz miał bardzo duże znaczenie strategiczne, ponieważ ich celem było opanowanie azerbejdżańskich pól naftowych. Mimo podejmowanych wysiłków, armii niemieckiej nie udało się jednak przełamać frontu i przedrzeć na drugą stronę Wielkiego Kaukazu (choć dotarli aż na przedmieścia Władykaukazu i zatknęli flagę na Elbrusie).

Niemcy prowadzili wobec kaukaskich narodów politykę znacznie łagodniejszą niż wobec ludności słowiańskiej. Pozwolili na otwarcie meczetów, zwrócili część ziemi zabranej góralom podczas kolektywizacji, pozwolili na działalność kulturalną. Liczyli iż skłoni to górali do współpracy z Niemcami. Rzeczywiście wielu przedstawicieli narodów kaukaskich wstępowało do proniemieckich ugrupowań zbrojnych i podejmowało aktywną walkę zbrojną przeciwko Sowietom. Znacznie większa liczba mieszkańców Kaukazu walczyła jednak lojalnie w szeregach Armii Czerwonej.

Wyparcie Niemców z Kaukazu otworzyło jedną z najtragiczniejszych kart w historii narodów kaukaskich. Władze radzieckie na podstawie specjalnych dekretów przystąpiły bowiem do wysiedlania całych narodów, uznanych przez Moskwę za niepokorne (oficjalnie przesiedlenia były karą za rzekomą kolaborację z Niemcami). W latach 1943-1944 r. z Kaukazu do Azji Centralnej wysiedlono Karaczajów, Bałkarów, Czeczenów i Inguszy (wysiedlono także Kałmuków, Tatarów krymskich, Turków meschetyńskich, Niemców nadwołżańskich i inne narody). Zlikwidowano Czeczeno-Inguską ASRR, a jej ziemie rozdzielono między sąsiednie republiki, Kabardyno-Bałkarię przemianowano na Kabardyjską ASRR, zaś Karaczajo-Czerskieski Obwód Autonomiczny na Czerkieski Obwód Autonomiczny. Na miejsce wysiedlonych narodów osiedlano ich sąsiadów oraz Rosjan.

MW URL

Giovanos

vocal w Dupą Battin High School, Elizabeth, NJ 1972-1976

Jeanne Giovanos – liderka SWEET MISERY, która niedawno temu wróciła na stałe do USA.

Republika Przemyska

Podczas II wojny światowej dążąc do wywalczenia własnego państwa czystego etnicznie, OUN wraz z UPA dokonało zorganizowanego ludobójstwa na polskiej ludności Kresów Wschodnich, przyczyniając się do zniszczenia wielowiekowego dorobku polskości na tych terenach. Po wojnie na terenach Polski nacjonaliści kontynuowali swoją walkę dążąc, jak twierdzi część polskich historyków do odłączenia tzw. Zakierzonia od Polski i starali się zbrojnie powstrzymać wysiedlenia ukraińskiej ludności do ZSRR. Kres działalności nacjonalistów ukraińskich w Polsce przyniosła akcja Wisła.

Po wojnie na terenach Polski nacjonaliści kontynuowali swoją walkę dążąc, jak twierdzi część polskich historyków (Ewa Siemaszko, Palski), do odłączenia tzw. Zakierzonia od Polski i starali się zbrojnie powstrzymać wysiedlenia ukraińskiej ludności do ZSRR. Większość jednak badaczy historii stosunków polsko-ukraińskich (Grzegorz Motyka, Ryszard Torzecki, Rafał Wnuk, Andrzej L. Sowa, Karol Grunberg) nie potwierdza zamiarów oderwania części terenów Polski przez nacjonalistów ukrainskich.

Inni badacze tematu uważają, że UPA dążyło do oderwania od Rzeczpospolitej terenów uważanych przez nich za ukraińskie. Dowodem na to ma być proklamowanie na terenie powiatu przemyskiego i okolic przez nacjonalistów ukraińskich tzw. Republiki Przemyskiej. Zwycięstwo nad hitlerowskimi Niemcami i ustalenie granicy między Polską a ZSRR nie oznaczało rezygnacji OUN-UPA z traktowania terenów obecnej Polski, wówczas zamieszkanych w zdecydowanej mniejszości przez ludność ukraińską, jako części ich przyszłego państwa. Nad tym obszarem OUN-UPA starały się utrzymać kontrolę, licząc na wybuch trzeciej wojny światowej. Po zakończeniu wojny nacjonaliści nadal mordowali i rabowali Polaków a także stosowali terror wobec ukraińskiej ludności zmuszając ją do podporządkowania się OUN-UPA

7 listopada 1918 powołano Radę Robotniczo–Żotnierską w Przemyślu, tworząc tzw. Republikę Przemyską.

W podobnym duchu wypowiada się znany pisarz Włodzimierz Odojewski, którego także trudno posądzić o sympatię do komunizmu: "Była [operacja 'Wisła'] reakcją na próbę stworzenia przez resztki UPA na terenie kilku powiatów ogłoszonej tam 'Peremyśkiej Ukrainy'9, rozmontowania polskiej administracji, przejmowania władzy (...)..

Kriwucki - W 1945 na terytorium przemyskiego istniała „powstańcza republika” ...

Rządy Węgier

hu:Sablon:Magyarország kormányai

Szablon:Polityka Galicji

Galicja

Ten artykuł jest częścią serii: Polityka Galicji Królowa Elżbieta II Szkocki Parlament Pierwszy minister Alex Salmond Wybory 2007 Partie polityczne Podział administracyjny Polityka Wielkiej Brytanii Minister ds. Szkocji Jim Murphy Wikiprojekt Polityka

Kategoria:Szablony nawigacyjne - polityka Wielkiej Brytanii

Posłowie Sejmu Krajowego

• Teodor Andrejczuk (I)
• Ołeksa Bałabuch (I)
• Ołeksa Barabasz (VI)
• Iwan Bazyłewycz (II)
• Teofil Bereźnicki (V,VI)
• Iwan Bodnar (II,III)
• Teodor Bohaczewśkyj (VIII)
• Mykoła Bojczuk (III) ?
• Wasyl Całkowśkyj (III)
• Mychajło Demkiw (I,III)
• Hipolit Dzerowycz (I,II)
• Wasyl Faciewycz (VIII)
• Ilia Fecak (III)
• Wasyl Fortuna (I,III)
• Michał Glidziuk (VIII)
• Jan Gulak (II) ?
• Fedir Hajdamacha (III)
• Kyrył Hamorak (VI,VII)
• Mykoła Harasymowycz (VI)
• Kornel Horodyski (VI)
• Mychajło Hrycak (I)
• Kyrył Hubor (III) Hubar ?
• Roman Iszczuk (II)
• Danyło Iwanysziw (III) ?
• Pawło Jasienyśkyj (IV)
• Teodozy Jeffimowycz (VIII) Effimowicz ?
• Jan Jocz (IV) ?
• Ołeksandr Kapustianśkyj (X)
• Iwan Karpyneć (I)
• Iwan Kerepin (III)
• Danyło Kiernycznyj (II)
• Iwan Kochanowśkyj (X)
• Wasyl Kocko (II,III)
• Antin Kołpaczkewycz (IX)
• Mychajło Korol (VIII,IX,X)
• Ołeksa Koroluk (I,II)
• Mychajło Korzynśkyj (IV)
• Iwan Kowałyszyn (I)
• Mychajło Kozanećkyj (III)
• Osyp Krasickyj (II,III,IV)
• Osyp Krawciw (I)
• Ołeksa Krysowatyj (IX)
• Jewhen Kuczkowśkyj (IV,V)
• Osyp Kulczyćkyj (III)
• Denys Kułaczkowskyj (IV,VI)
• Mychajło Kuryłowycz (I)
• Iwan Łapiczak (Jacko ?) (I)
• Mykoła Ławrynowycz (I,II)
• Kost Łepkaluk (I,II)
• Iwan Łewyćkyj (III) - jest czterech
• Wasyl Makowycz (II)
• Antoni Manastyrski (II)
• Porfirij Mandyczowśkyj (IV) ?
• Kornyło Mandyczowśkyj (III,IV,V,VI,VII,VIII)
• Wiktor Mazikewycz (VIII)
• Julijan Nehrebećkyj (I)
• Wasyl Niebyłowec (VII)
• Ostap Niżankowśkyj (IX) ?
• Stepan Papczuk (II)
• Iwan Pełech (III)
• Łew Polowyj (I)
• Hryhorij Procak (I)
• Dmytro Pyłypiw (II)
• Ołeksa Radzykewycz (IV)
• Longin Rożankowski (IV)
• Iwan Rusieckyj (I)
• Andrij Sapruka (II)
• Kornyło Senyk (IX)
• Wasyl Seńkiw (I)
• Tytus Siengalewicz (V)
• Włodzimierz Siengalewicz (X) ?
• Iwan Sirko (ksiądz) (VI)
• Dmytro Sycz (II)
• Jan Szeptycki (III,V,VI,IX)
• Jakiw Szwedyćkyj (I)
• Antoni Teodorowicz (IX) ?
• Lazar Winnyczuk (VII,IX,X) ?
• Mykoła Wolanśkyj (III,IV,V,VI)
• Ilko Zahorojko (I,II)
• Mychajło Zajaczuk-Myroniuk (IX)
• Iwan Zaparyluk (Zacharyniuk ?) (I)
• Hipolit Zaremba (X)
• Teofil Żurowski (IV) ?

Ukraińskie stacje telewizyjne

en:Template:Ukrainian TV uk:Шаблон:Українські телеканали