Przejdź do zawartości

Witold Bartnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Bartnicki
Kadłubek
kapitan rezerwy (1995) kapitan rezerwy (1995)
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 lipca 2008
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Formacja

Szare Szeregi

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Medal Wojska (czterokrotnie) Krzyż Armii Krajowej Medal za Warszawę 1939–1945 Warszawski Krzyż Powstańczy
Grób Witolda Bartnickiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Witold Bartnicki ps. Kadłubek, Wiktor (ur. 27 lutego 1925 w Warszawie, zm. 9 lipca 2008 tamże) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, harcerz Szarych Szeregów, żołnierz batalionu „Zośka” Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Życie i działalność

[edytuj | edytuj kod]

Przed wybuchem II wojny światowej, zdążył ukończyć szkołę powszechną i rozpocząć naukę w gimnazjum. Po wybuchu wojny, na jesieni w 1939 r., podjął działalność w konspiracji. Od 1941 r., był uczestnikiem Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”, a następnie od 1942 r., warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Uczestniczył między innymi w akcji likwidacyjnej volksdeutscha Ludwika Herberta. Następnie uczestniczył w szeregu akcji bojowych w tym między innymi Akcji pod Arsenałem, podczas której jako członek grupy „Sygnalizacja”, miał za zadanie stojąc przy gmachu Banku Polskiego, przy ul. Bielańskiej, rozpoznanie więźniarki przewożącej Jana Bytnara ps. „Rudy” z siedziby Gestapo w al. Szucha do więzienia na Pawiaku, a następnie zasygnalizowanie jej przejazdu skinieniem kapelusza stojącemu po drugiej stronie ulicy Konradowi Okolskiemu ps. „Kuba”. Następnie był uczestnikiem Akcji „Taśma”. W czasie powstania warszawskiego walczył w szeregach batalionu „Zośka” na terenie Woli biorąc udział w zdobyciu obozu na „Gęsiówce” i uwolnieniu więźniów, a następnie w walkach na Starym Mieście i w Śródmieściu.

Po zakończeniu działań wojennych pracował między innymi w Centralnym Zarządzie Przemysłu Rybnego. W 1995 r. awansowany do stopnia kapitana rezerwy Wojska Polskiego. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 273-3-14)[1].

Wybrane odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: KRYSTYNA BARTNICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
  2. Bartnicki, Witold - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-05-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]