Wysoka technika
Wysoka technika (ang. high technology, high-tech[1]) – dziedziny i wyroby charakteryzujące się wysoką intensywnością B+R[2].
Cechami charakterystycznymi dla branż wysokich technologii są także[3]:
- wysoki poziom zatrudnienia personelu naukowo-technicznego,
- technologie zawarte w patentach i licencjach,
- strategiczna współpraca z innymi firmami wysoko technologicznymi i ośrodkami naukowymi,
- wysoki poziom rotacji wyposażenia technicznego, konieczność dużych nakładów kapitałowych.
Przykłady dziedzin techniki, w których stosowane są nowe technologie:
- astronautyka
- biotechnologia
- farmacja
- fizyka jądrowa
- informatyka
- inżynieria kwantowa (np. spintronika, komputer kwantowy)
- inżynieria materiałowa (nanomateriały, nanotechnologia)
- lotnictwo
- medycyna
- robotyka
- telekomunikacja
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ WYSOKA TECHNIKA [High Technology, High-Tech]. W: Krzysztof B. Matusiak: Innowacje i transfer technologii. Słownik pojęć. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 2011, s. 328–331. ISBN 978-83-7633-164-5. (pol.).
- ↑ Pojęcia stosowane w statystyce publicznej: Wysoka technika. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Perspektywy rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw wysokich technologii w Polsce do 2020 roku, s. 6.