Przejdź do zawartości

Zamek Hermana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok na zamek od Iwangorodu

Zamek Hermana – zamek w Narwie, nad rzeką o tej samej nazwie, założony w 1256 przez Duńczyków. Pierwszy kamienny zamek został zbudowany na początku XIV w., od 1346 r. należał do inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego.

Najlepiej zachowany obiekt obronny tego typu w Estonii, pełni funkcje muzealne[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Wieża na zamku
Pomnik Lenina na dziedzińcu

Około połowy XIII wieku Duńczycy po zdobyciu północnej Estonii zbudowali drewnianą twierdzę graniczną przy starym trakcie, nad rzeką Narwą[2]. Pod osłoną twierdzy starsza osada nabrała miejskiego charakteru, do połowy XIV w. przekształcając się w miasto Narwę[3]. Po kilku konfliktach z Rusią, na początku XIV wieku Duńczycy rozpoczęli budowę kamiennej twierdzy. Był to niewielki, przypominający kasztel budynek o 40-metrowych bokach. Wieża, poprzedniczka dzisiejszej, znajdowała się w jej północno-zachodnim narożniku[2].

Na początku XIV wieku w północnej stronie warowni założono niewielki dziedziniec, a w połowie stulecia dodano duży dziedziniec po zachodniej stronie, gdzie obywatele mogli chronić się w razie wojen, gdyż pod rządami duńskimi miasto Narwa nie było otoczone murami.

W 1347 r. król Waldemar IV Atterdag sprzedał północną Estonię, w tym Narwę, gałęzi inflanckiej zakonu krzyżackiego, który przebudował budynek, by odpowiadał wymogom reguły zakonnej[2]. Wieża Hermana (o wysokości 51 m[4]) została również ukończona w czasie rządów Zakonu; wzniesiono ją w odpowiedzi na budowę w 1492 r. przez Wielkie Księstwo Moskewskie zamku w Iwangorodzie po przeciwnej stronie rzeki Narwy[5]. Zakon otoczył miasto murami, które nie zachowały się (w 1777 r. nakazano je zburzyć).

Pod koniec epoki panowania Zakonu mur miejski został uzupełniony, bramy zostały wzmocnione przez dodanie przyczółków, a kilka średniowiecznych wież zaadaptowano na wieże działowe lub barbakany, z których dwa można dziś zobaczyć w ich zrekonstruowanym kształcie w narożnikach zachodniego dziedzińca[2].

Zamek został poważnie uszkodzony w czasie walk o Narwę podczas II wojny światowej i odbudowany w latach 70. i 80. XX w.[4] W 1986 r. otwarto w nim muzeum[6]. Po upadku ZSRR na dziedziniec zamku przeniesiono pomnik Lenina, który wcześniej znajdował się w centrum Narwy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Narva Castle, Estonia, „Visitestonia.com” [dostęp 2018-04-14] (ang.).
  2. a b c d Medieval fortification [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2018-04-14].
  3. Jan Lewandowski, Historia Estonii, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, s. 43, ISBN 83-04-04528-1, OCLC 830494781.
  4. a b NarvaMuuseum [online], narvamuuseum.ee [dostęp 2018-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-14].
  5. Insight Guides Estonia, Latvia and Lithuania, Apa Publications (UK) Limited, 1 lutego 2016, ISBN 978-1-78005-908-2 [dostęp 2018-04-14] (ang.).
  6. Cultural Policy in Estonia, Council of Europe, 1997, ISBN 978-92-871-3165-2 [dostęp 2018-04-14] (ang.).