Zygmunt Mossoczy
a.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Zygmunt Mossoczy (ur. 18 lutego 1881 w Przemyślu, zm. 18 grudnia 1962 w Warszawie[1][2]) – polski śpiewak operowy, bas.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Romualda i Ludwiki z domu Tudorowicz[2]. Ukończył gimnazjum w Nowym Sączu, w 1899 roku zapisał się na Wydział Przyrodniczy Uniwersytetu Jagiellońskiego[2]. Śpiewu uczył się u Wiktora Barabasza[1][2]. W latach 1900–1905 uczył się w konserwatorium muzycznym we Lwowie pod kierunkiem Walerego Wysockiego[1][2]. Ukończył także studia chemiczne na Politechnice Lwowskiej[2].
Jako śpiewak operowy zadebiutował w 1903 roku na deskach Teatru Miejskiego we Lwowie rolą Hundinga w Walkirii Richarda Wagnera[1][2]. W 1905 roku wyjechał do Mediolanu, gdzie kontynuował studia wokalne pod kierunkiem Teresy Arklowej, a w sezonie 1905/1906 występował na scenie Teatro Lirico, gdzie kreował rolę Stolnika w Halce Stanisława Moniuszki[1]. Po powrocie do kraju występował w latach 1906–1908 ponownie w Teatrze Miejskim we Lwowie[2]. W sezonie 1908/1909 był członkiem zespołu operowego Warszawskich Teatrów Rządowych[2]. W latach 1909–1911 występował we Włoszech i w Anglii[1][2]. Od 1911 do 1915 roku występował w Teatrze Wielkim w Warszawie[2]. Podczas I wojny światowej został jako obywatel austriacki internowany i zesłany w głąb Rosji[2]. Od 1917 do 1918 roku uczył śpiewu w szkole muzycznej we Włodzimierzu[2].
W latach 1918–1934 związany ze sceną Teatru Wielkiego w Warszawie, od 1931 do 1934 roku pełnił tam funkcję dyrektora administracyjnego[1][2]. W latach 1918–1920 uczył śpiewu w szkole muzycznej prowadzonej przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[2]. Był jednym z członków założycieli Związku Artystów Scen Polskich, w latach 1920–1924 i 1926–1928 był członkiem jego zarządu[2]. W latach 1934–1936 zajmował się pracą pedagogiczną, jedynie sporadycznie występując na scenie[1][2]. Podczas II wojny światowej udzielał prywatnie lekcji śpiewu[1][2], został ranny w powstaniu warszawskim[2]. Od 1949 roku pracował jako korepetytor przy Zespole Pieśni i Tańca Wojska Polskiego[1][2].
Dysponował głosem basowym o rozległej skali[1][2]. Do jego popisowych ról scenicznych należały m.in. Don Basilio w Cyruliku sewilskim, Rocco w Fideliu, Landgraf w Tannhäuserze, Król Marek w Tristanie i Izoldzie, Pimen w Borysie Godunowie[1][2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 124-5-26)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 384. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Polski Słownik Biograficzny. T. XXII. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1977, s. 58–59.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: OLGA MOSSOCZY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-02-06].