Równianka (Toska, 1913)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Chryzanta Toska
Tytuł	Równianka
Pochodzenie	Antologia współczesnych poetów ukraińskich
Data wyd.	1913
Druk	Księgarnia Wilhelma Zukerkandla
Miejsce wyd.	Lwów — Złoczów
Tłumacz	Sydir Twerdochlib
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

RÓWNIANKA.

Ledwie dosłyszalnie przechodziła pomiędzy mogiłkami dziecięcego cmentarza. Idąc, płakała i drżącemi rękami robiła z dużych białych płatków nieznanego jej kwiecia głęboką kołyskę dla swego już zmarłego dziecka. Krzyże, zeschłe wieńce, drzewa schylały się przed jej wielkim smutkiem. A ona co chwila do innego zginała się krzyża — z przybitą na nim blaszką. Jakgdyby czegoś szukała...
Aż oto przyszła do maleńkiego grobu, na którym rosły kwiaty. Wpatrzyła się w nie w zadumie:

»Sieroto cicha, tuberozo biała,
Jedna-jedyna na wątłej łodydze!
Nie ciebie we łzach zamyślona widzę,
Lecz główkę dziecka, któregom nie znała...

Przed tuberozą dwie niezapominki,
Jak gdyby wpięte w jej białą głowinę;
Patrzycie na mnie, drobne i niewinne,
Wy... oczy mojej malutkiej dziewczynki...

Lilij, westchnieniem poruszanych, błyski,
Z zewłoku dziecka macie śnieżność płatka;
Wiedźcie, smutniejsza od was młoda matka,
Tuląca mały grób zamiast kołyski.

Ziemio, chłonąca nasze łzy i ciało,
By się módz stroić w maki purpurowe,
Daj mi kwiat maku... kwiat z krwi... kwiat za głowę!
Patrz: jego badyl trysnął krew — krew... białą...

Żałoby mojej boleściwe kwiecie,
Pięknie urosłe z śmiertelnego ziarna,
Gdy cię całuję, równianko cmentarna,
Czuję, że świat mi zabił moje dziecię.«

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Anonimowy i tłumacza: Sydir Twerdochlib.