wuj

wuj (język polski)

wymowa:

IPA: [vuj], AS: [vui ̯] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zob. wujek

(1.2) zob. stary wuj

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wuj	wujowie
dopełniacz	wuja	wujów
celownik	wujowi	wujom
biernik	wuja	wujów
narzędnik	wujem	wujami
miejscownik	wuju	wujach
wołacz	wuju	wujowie

przykłady:

(1.1) Rodzony brat matki jest wujem, żona jego wujenką czyli wujną, syn bratem, córka siostrą rodzono-wujeczną. (Z. Gloger: Encyklopedia staropolska)

(1.1) Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie desperował… (H. Sienkiewicz: Potop)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wujek, reg. wujo

(1.2) przedwieć, wujeczny dziadek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wujek m, wujko m, wujo m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujcio m, wujenka ż, wujanka ż, wujna ż, wujka ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż

przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek

źródła: