Przejdź do zawartości

bardon

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bardon (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈbardɔ̃n], AS: [bardõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. hist. dawny instrument muzyczny, podobny do liry lub lutni
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbardonbardony
dopełniaczbardonubardonów
celownikbardonowibardonom
biernikbardonbardony
narzędnikbardonembardonami
miejscownikbardoniebardonach
wołaczbardoniebardony
przykłady:
(1.1) Lecz lud, rozwścieczony przeniewierstwem Jurgi, wnet porwał go siłą i wlókł na stos, gdy nagle przebił się Sławeńko i śmiało wstąpił na stos, uderzając w struny bardonu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. bardun < śwn. pardune[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Feliks Bernatowicz, Napoleon Rouba (red.), Pojata córka Lizdejki, wyd. Wydawnictwo Mińskiego Towarzystwa „Oświata“, Mińsk 1908.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bardon” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bardon&oldid=8443842”