Przejdź do zawartości

egzaltacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

egzaltacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɛɡzalˈtat͡sʲja], AS[egzaltacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przesadne demonstrowanie uczuć, niewspółmierne do ich siły, nieadekwatne do poziomu emocjonalnego sytuacji, oraz nadmierne lub pełne zaangażowania i zachwytu wyrażanie myśli
odmiana:
(1.1) blm[1],
przykłady:
(1.1) Jej egzaltacja była bardzo męcząca.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) afektacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. egzaltowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. exaltation[2] < łac. exaltopodnosić < łac. ex + altusz, od strony + wysoki
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „egzaltacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „egzaltacja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.