fanga
fanga (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. (także gw. (Warszawa i Śląsk Cieszyński)[1][2]) uderzenie w twarz
- (1.2) sport. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem[3]
- (1.3) gw. (Śląsk Cieszyński)[1] hutn. łyżka hutnicza
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fanga fangi dopełniacz fangi fang celownik fandze fangom biernik fangę fangi narzędnik fangą fangami miejscownik fandze fangach wołacz fango fangi
- przykłady:
- (1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
- ↑ Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 175.
- ↑ 3,0 3,1
Hasło „fanga” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Marcin Wroński, Czas Herkulesów, Warszawa 2017, s. 269.
fanga (język islandzki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
czasownik przechodni
- odmiana:
- (1.1) fangaði, fangað; → wzór odmiany
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: