fizyk

fizyk (język polski)

fizyk (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈfʲizɨk], AS: [fʹizyk], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) naukowiec zajmujący się fizyką

(1.2) pot. nauczyciel fizyki

(1.3) daw. lekarz urzędowy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fizyk	fizycy
dopełniacz	fizyka	fizyków
celownik	fizykowi	fizykom
biernik	fizyka	fizyków
narzędnik	fizykiem	fizykami
miejscownik	fizyku	fizykach
wołacz	fizyku	fizycy

przykłady:

(1.1) Obecnie fizycy odrzucają hipotezę istnienia eteru.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fizyka ż

forma żeńska fizyczka ż

przym. fizyczny, fizykalny

przysł. fizycznie

tem. słow. fizyko-

związki frazeologiczne:

ryzyk-fizyk

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) physicist; (1.2) physics teacher
• arabski: (1.1) فيزيائي
• baskijski: (1.1) fisikari; (1.2) fisika-irakasle
• białoruski: (1.1) фізік m; (1.2) фізік m
• bułgarski: (1.1) физик m
• czeski: (1.1) fyzik m
• duński: (1.1) fysiker w; (1.2) fysiklærer w
• hiszpański: (1.1) físico m
• niemiecki: (1.1) Physiker m
• norweski (bokmål): (1.1) fysiker m; (1.2) fysikklærer m
• norweski (nynorsk): (1.1) fysikar m; (1.2) fysikklærar m
• nowogrecki: (1.1) φυσικός; (1.2) φυσικός
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• rosyjski: (1.1) физик m
• rumuński: (1.1) fizician m
• słowacki: (1.3) fyzikus m
• szwedzki: (1.1) fysiker w
• węgierski: (1.1) fizikus

źródła: