hjerne

hjerne (język duński)

en hjerne (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) anat. mózg

(1.2) przen. mózg (operacji itp.)

(1.3) pot. mózgowiec, osoba inteligentna

odmiana:

(1) en hjerne, hjernen, hjerner, hjernene

przykłady:

(1.1) Hjernen er den del af centralnervesystemet som findes inden i kraniet. → Mózg to znajdująca się w czaszce część ośrodkowego układu nerwowego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. hjarni

uwagi:

źródła:

hjerne (język norweski (bokmål))

en hjerne (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. mózg

odmiana:

(1.1) en hjerne, hjernen, hjerner, hjernene

przykłady:

(1.1) Hun har svulst på hjernen, og legene gir henne to måneder igjen å leve. → Ma guza mózgu i lekarze dają jej jeszcze dwa miesiące życia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

hjerne (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. mózg

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: