kara
Wygląd
kara (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dolegliwość wymierzona jako sankcja
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) taczka[1][2]
rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna
przymiotnik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kara kary dopełniacz kary kar celownik karze karom biernik karę kary narzędnik karą karami miejscownik karze karach wołacz karo kary
- przykłady:
- (1.1) Za karę ojciec odebrał jej kluczyki od samochodu.
- (1.1) Sąd skazał oskarżonego na karę dwóch lat więzienia.
- (1.2) Wciepnij maras na kara.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) targocz, tragocz
- antonimy:
- (1.1) nagroda
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- rzecz. karnista, karnistyka, skaranie, ukaranie
- czas. karać, karny, pokarać, ukarać
- przym. bezkarny, karalny, karny, ukarany, niekarany, niekaralny
- (1.2)
- czas. karnąć
- związki frazeologiczne:
- kara boska • bez kary dziecka się nie wychowa; zobacz też: przysłowia o karze
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: taczka
- angielski: (1.1) punishment
- arabski: (1.1) عذاب, عقاب, جزاء, عقوبة
- baskijski: (1.1) zigor
- chorwacki: (1.1) kazna ż
- czeski: trest
- duński: (1.1) straf w
- esperanto: (1.1) puno
- estoński: (1.1) karistus
- fiński: (1.1) rangaistus
- francuski: (1.1) châtiment m, peine ż
- hiszpański: (1.1) castigo m, pena ż
- islandzki: (1.1) refsing ż, ráðning ż
- japoński: (1.1) 罰
- litewski: (1.1) bauda ż
- łaciński: (1.1) poena
- niderlandzki: (1.1) straf ż
- niemiecki: (1.1) Strafe ż
- nowogrecki: (1.1) τιμωρία ż, ποινή ż
- perski: (1.1) عذاب
- rosyjski: (1.1) наказание
- rumuński: (1.1) pedeapsă ż
- slovio: (1.1) kara (кара)
- słoweński: (1.1) kazen
- szwedzki: (1.1) straff n
- turecki: (1.1) ceza
- tuvalu: (1.1) fakasalaga
- ukraiński: (1.1) покарання n, кара ż
- wilamowski: (1.1) śtröf, kora ż
- źródła:
- ↑ Ligoń Stanisław Bery i bojki śląskie. Karlik z "Kocyndra", Opole 1932, str. 3
- ↑ Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 65.
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo kara karaj akuzativo karan karajn
- przykłady:
- (1.1) Ho, mia kara amiko! → O, mój drogi przyjacielu!
- (1.1) Tio estis tro kara. → To było zbyt drogie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) amata
- (1.2) multekosta
- antonimy:
- (1.1,2) malkara
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kara (język karaimski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) czarny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karaimski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
kara (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
kara (język kornijski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) kochać
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- кара
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kara (język turecki)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik
przymiotnik
- (2.1) czarny
- (2.2) przen. czarny, zły, niepomyślny
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) karaya çıkmak (wychodzić na ląd [ze statku])
- (2.1) karaborsa • Karadeniz • kara haber • kara liste • kara mizah
- synonimy:
- (2.1) siyah
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- (2.2) kara kara düşünmek (mieć czarne myśli)
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: