Przejdź do zawartości

omnia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

omnia (język łaciński)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

zaimek rzeczowny nieokreślony, rodzaj nijaki, liczba mnoga

(1.1) wszystko[1]
odmiana:
(1.1) omnia, omnium (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przypadekliczba mnoga
mianownikomnia
dopełniaczomnium
celownikomnibus
biernikomnia
ablatywomnibus
wołaczomnia
przykłady:
(1.1) Vim vi repellere omnia iura permittunt. → Na odparcie siły siłą wszystkie prawa pozwalają.
(1.1) Vanitas vanitatum et omnia vanitas. → Marność nad marnościami i wszystko marność[2].
(1.1) Multi multa sciunt, nemo omnia. → dosł. Wielu wie dużo, nikt wszystkiego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „omnia” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 508.
  2. ↑ z Księgi Koheleta
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=omnia&oldid=7281767”