Przejdź do zawartości

paragon

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
paragon (1.1)
wymowa:
IPA[paˈraɡɔ̃n], AS[paragõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) księg. dokument, najczęściej kwit z bloczka kasowego, świadczący o zapłacie za zakupiony towar
(1.2) daw. współzawodnictwo, emulacja; porównanie z kimś[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie dostałem paragonu w sklepie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdrobn. paragonik m
przym. paragonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) wł. paragonekamień pobierczy; próba, od gr. παρακονᾶν (parakonán) – trzeć; ostrzyć na kamieniu (par(a) + akonē, osełka)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Klub Świat Książki, Warszawa 2000, ISBN 83-7227-582-3.
wymowa:
IPA/ˈpærəɡən/
?/i
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) niedościgły wzór, ideał
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) paragon
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. paragonový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: