publika

publika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpublʲika], AS: [publʹika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. publiczność

(1.2) gw. (Kresy) zbiegowisko

(1.3) gw. (Kresy) skandal

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	publika
dopełniacz	publiki
celownik	publice
biernik	publikę
narzędnik	publiką
miejscownik	publice
wołacz	publiko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. publiczność ż

zdrobn. publiczka ż

przym. publiczny

czas. upublicznić

przysł. publicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: publiczność

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbiegowisko

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: skandal

źródła:

publika (esperanto)

morfologia:

publik•a

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) publiczny (ogółu)

(1.2) publiczny, jawny

odmiana:

(1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	publika	publikaj
akuzativo	publikan	publikajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) publika transporto → transport publiczny • publika sekreto → tajemnica poliszynela

synonimy:

antonimy:

(1.1) malpublika, privata

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. publiko

przysł. publike

czas. publiki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: