ryk
ryk (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) donośny i przeciągły głos niektórych zwierząt[1]
- (1.2) ostry, donośny, przeciągły głos; dźwięk przypominający ryk (1.1)[1]
- (1.3) pot. głośny, przeraźliwy krzyk, śpiew, śmiech lub płacz[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rykowisko n, ryczka ż, porykiwanie n, ryczenie n
- czas. ryczeć, zaryczeń, wyryczeć się, porykiwać
- związki frazeologiczne:
- w ryk • ani ryku, ani kwiku • twój ryk, a mój byk
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
ryk (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) ryk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ryk ryky dopełniacz ryku ryků celownik ryku rykům biernik ryk ryky wołacz ryku ryky miejscownik ryku rycích narzędnik rykem ryky
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ryk (język wilamowski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała
- źródła:
- ↑
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.