trik

trik (język polski)

wymowa:

IPA: [trʲik], AS: [trʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sztuczka zastosowana w celu osiągnięcia jakiegoś szczególnego efektu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trik	triki
dopełniacz	triku	trików
celownik	trikowi	trikom
biernik	trik	triki
narzędnik	trikiem	trikami
miejscownik	triku	trikach
wołacz	triku	triki

przykłady:

(1.1) Iluzjonista wykonał niezwykły trik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sztuczka, chwyt, szacher-macher

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trick m

przym. trikowy, trickowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. trick

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) trik m
• angielski: (1.1) trick, ploy
• bułgarski: (1.1) трик m
• esperanto: (1.1) truko
• hiszpański: (1.1) truco m, ardid m
• nowogrecki: (1.1) τρικ n, κόλπο n

źródła:

trik (język albański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) trik, sztuczka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. trick

uwagi:

źródła:

trik (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) robić na drutach

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. triki, hoktriki, kroĉtriki

rzecz. trikaĵo, trikilo, trikmaŝino

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: