vertun

vertun (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [fɛɐ̯ˈtuːn]

​ ​

znaczenia:

czasownik nieregularny, nierozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) trwonić, przetrwonić

czasownik nieregularny, nierozdzielnie złożony, w użyciu zwrotnym, nieprzechodni

(2.1) pot. machnąć się, mylić się, pomylić się, popełnić pomyłkę

odmiana:

(1-2) vertun (vertut), vertat, vertan (haben)

przykłady:

składnia:

(2.1) sich bei etw./jdm. (Dat.) vertun

kolokacje:

(2.1) sich beim Rechnen / Eintippen / Tippen vertun

synonimy:

(2.1) irren

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Vertun n

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. ver- + tun

uwagi:

zobacz też: tun • abtun • antun • auftun • austun • betun • dartun • hervortun • hintun • mittun • nachtun • umtun • übertun • vertun • zutun • zurücktun

źródła: