Przejdź do zawartości

wprawa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈfprava], AS[fprava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biegłość w wykonywaniu czegoś, nabyta w wyniku ćwiczeń, powtarzania jakiejś czynności
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tomek doszedł do wielkiej wprawy w rzucaniu pinezkami do celu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nabrać wprawy • dojść do wprawy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wprawka ż, wprawność ż
czas. wprawiać ndk., wprawić dk.
przym. wprawny
przysł. wprawnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: