złamanie
złamanie (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od złamać
- (1.2) med. miejsce, w którym złamała się kość
- (1.3) praw. naruszenie (przepisów prawa, postanowień umowy itp.)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik złamanie dopełniacz złamania celownik złamaniu biernik złamanie narzędnik złamaniem miejscownik złamaniu wołacz złamanie - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik złamanie złamania dopełniacz złamania złamań celownik złamaniu złamaniom biernik złamanie złamania narzędnik złamaniem złamaniami miejscownik złamaniu złamaniach wołacz złamanie złamania
- przykłady:
- (1.3) Złamanie piątego przykazania Dekalogu jest karalne w większości krajów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) złamanie otwarte
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- na złamanie karku
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.2) thyerje ż
- angielski: (1.2) fracture
- arabski: (1.1) كسر
- duński: (1.1) brækning w; (1.2) brud n, fraktur w; (1.3) overtrædelse w
- esperanto: (1.1) rompo; (1.2) frakturo, ostrompo
- hiszpański: (1.1) rompimiento m, rotura ż, fractura ż; (1.2) fractura ż; (1.3) quebrantamiento m, infracción ż, violación ż
- kaszubski: (1.2) złómanié n
- kataloński: (1.2) fractura ż
- łotewski: (1.2) lūzums m
- niemiecki: (1.1) Brechen n, Bruch m; (1.2) Bruch m, Fraktur ż
- nowogrecki: (1.1) σπάσιμο n, τσάκισμα n; (1.2) κάταγμα n
- rosyjski: (1.2) перело́м m; (1.3) наруше́ние n
- słowacki: (1.2) zlomenina
- tybetański: (1.1) ཁ་ཆག
- źródła: