Pablo Neruda

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Poeta cilen.
Pablo Neruda (sò nòm ver a l'era Ricardo Eliezer Neftalí Reyes Basoalto) a l'era nassù a Parral ël 12 ëd luj dël 1904 e a l'é mòrt a Santiago dël Cile ël 23 dë stèmber dël 1973 d'un càncher a la pròstata.
Dël 1971 a l'é stàit ansignì dël Premi Nobel për la Literatura.

Euvre prinsipaj

Crepusculario (1923)
Veinte poemas de amor y una canción desesperada (1924)
Residencia en la tierra (1933)
España en el corazón (1937)
Obras poéticas (1948)
Canto General (1950)
Los Versos del Capitán (1953)
Las Uvas y el Viento (1954)
Poesías: Las piedras de Chile (1960)
Memorial de Isla Negra (1964)
Las piedras del cielo (1970)
Confieso que he vivido (1973)

Chèich esempi 'd soa euvra

Da A l'é mòrt-ie 'n can

“

Mè can a l'é mòrt.
I l'hai sotralo ant ël giardin

aranda 'd na veja màchina rusnenta.

Un dì ò l'àutr im n'andreu 'cò mi ambelelà,

ma për adess a l'é anda-ie chiel, con sò pej frust,
 
sò deuit da bërsach e sò nas gelà,

e mi, ël materialista, che mai pì i l'avrìa chërduje

a gnun-a promëssa ëd paradis an ciel

për gnun òmo,

im treuvo a chërd-je a 'n paradis andoa ch'i podreu pa mai rintré

É, i-j chërdo a 'n paradis dij can 

andoa mè taboj am ëspeta ch'i riva

ën sopatand soa coa për amicissia...

”

—A l'é mòrt-ie 'n can