Hafsidi
| |||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
.svg)
Hafsidi (arapski: الحفصيون / al-Ḥafṣiyūn) zvani i Banu Ḥafs bila je dinastija berberskog porijekla koja je od 13 do 16. vijeka vladala Ifrikijom[1] (zapadna Libija, Tunis, istočni Alžir)
Dinastiju je osnovao almohadski valija Abu Zakarija Jaḥja oko 1229. U 20 godina svoje vladavine - Abu Zakarija je uspio držati pod kontrolom različite plemenske sporove i spletke, istovremeno je trgovačkim sporazumima sa apeninskim, iberijskim i provansalskim komunama, grofovijama i kraljevstvima osigurao ekonomski prosperitet Ifrikije. Čak je uspio proširiti svoju vlast po sjevernom Maroku i Iberijskom poluotoku.[1] Naslijedio ga je sin, al-Mustansir koji je od 1249. do 77), vladao kao kalif, njegova vladavina bila je zenit dinastije. Nakon njega usljedio je period unutrašnjih neslaganja, dinastičko jedinstvo privremeno je obnovio Abu Ḥafṣ (1284.-95), a nakon njega i Abu Jaḥja Abu Bakr (1318–46).[1]
Vladavina Abu al-Abbasa (1370.- 94) protekla je u miru, on je čak uspio vratiti dio sjaja kalifata iz zlatnih vremena al-Mustansira, iako je bio izložen stalnim provalama Marinida iz Maroka, a imao je i problema zbog aktivnosti pirata iz ifrikijskih luka.[1]
Hafsidi su za vladavine Uthmana (1435.- 88) uspjeli zadržati svoju moć, usprkos pobune koja je vladala od 1435.do 52, ali su nakon njegove vladavine, dinastičke borbe nagovjestile kraj Ḥafṣidske moći. Zemlja je pala u arapske ruke, a nešto kasnije Španjolci su se uspjeli učvrstiti duž obale. Nakraju je borba između Španjolaca i Osmanlija završila osmanlijskom pobjedom i proglašenjem Tunisa Osmanskim pašalukom 1574.[1]
Ḥafṣidska dinastija ostavila je nekoliko baština, za njihove vladavine je Tunis utvrđen kao prijestolnica, a na vjerskom planu usvojen Malikijski mezheb kao temelj društvenog života.[1]
