Procuratie
Procuratie Vecchie (Stare prokurative)1 Procuratie Nuove (Nove prokurative)2 Ala Napoleonica (Napoleonove prokurative)3 | |
|---|---|
 | |
| Mjesto | Venecija |
| Država |  Italija
|
| Vrijeme gradnje | 1517. – 1538.1 1586. – 1640.2 1810. – 1814.3 |
| Tip građevine | uredska |
| Arhitektonski stil | renesansa1,2, neoklasicizam3 |
| Arhitekti i izvođači radova | |
| Arhitekt | Mauro Codussi, Giovanni Celestra i Scarpagnino1 Vincenzo Scamozzi2 Giuseppe Maria Soli3 |
| Graditelj | Guglielmo dei Grigi, Bartolomeo Bon (Jacopo Sansovino?)1 Vincenzo Scamozzi i Baldassare Longhena (nakon smrti Scamozzija 1616)2 |
| Tehnički podaci | |
| Broj katova | 3 |
| Koordinate: 45°26′01″N 12°20′14″E / 45.43360°N 12.33727°E | |
  Procuratie | |
Procuratie (Prokurative) su tri povezane zgrade (Procuratie Vecchie, Procuratie Nuove i Procuratie ala Napoleonica) u obliku konjske potkove na Trgu Svetog Marka u Veneciji u Italiji. To su historijske građevine s uredima u kojima su radili Prokuratori Svetog Marka, vrlo ugledni činovnici grada i Mletačke Republike.
.jpg)
Najstarija od tri građevine je renesansna građevina duga 152 m na sjevernoj strani trga, koja se nastavlja na Torre dell'Orologio. Stare prokurative imaju dva kata, u prizemlju se nalazi lođa s arkadama (50 lukova koji su harmonično povezani sa 100 prozora u gornje dvije etaže). Procuratie Vecchie izgrađene su 16. vijeku, na mjestu starije građevine iste namjene iz 12. vijeka koja je izgorjela. Tko je napravio projekt za tu uredsku zgradu, ne zna se pouzdano, u arhivima se spominju tri imena: Maura Codussia, Giovannia Celestra i Scarpagnina. Radovi su otpočeli 1517. godine, a vodili su ih arhitekti Guglielmo dei Grigi i Bartolomeo Bon, zgrada je dovršena 1538. godine, uz možebitnu asistenciju Jacopa Sansovina.
.jpg)
Procuratie Nuove na južnoj strani trga započeo je 1586. graditi Vincenzo Scamozzi u strogo klasičnom stilu. Radovi su prekinuti 1616. godine, nakon smrti Vincenza Scamozzija, a dovršio ih je Longhena 1640 godine. Zgrada je podignuta da poveća broj uredskih mjesta za važne venecijanske činovnike prokuratore.
Za vrijeme Kraljevine Italije zgrada je adaptirana za kraljevsku rezidenciju (Palazzo Reale). Danas se u gornjim katovima Novih prokurativa nalaze Museo Correr, Museo del Risorgimento, Arheološki muzej, Javna uprava grada Venecije i dio Biblioteke Marciane.
U arkadama Starih prokurativa (Procuratie Vecchie) i Novih prokurativa (Procuratie Nuove) nalaze se najpoznatije, najstarije i najskuplje venecijanske kavane Gran Caffè Quadri, Caffè Florian koji je otvorio svoja vrata 29. decembra 1720, te Caffe Lavena (omiljeno mjesto Richarda Wagnera). Obje prokurative su izvorno imala krila na zapadnoj strani trga, njih je razdvajala samo mala Crkva San Geminiano (Chiesa di San Geminiano).
Prokurative su dobile oblik konjske potkove (ili obrnutog slova U) nakon što je Napoleon Bonaparte odlučio srušiti Crkvu San Geminiano i tako dobiti prostor za nove prokurative, koje se zovu Ala Napoleonica (Napoleonsko krilo, također i Procuratie Nuovissime[1] ili Fabbrica Nuova).[2][3] Crkva San Geminiano bila je jedna od najstarijih u Veneciji, spominje se već od 6. vijeku, a 1557. obnovio ju je Jacopo Sansovino koji je u njoj i pokopan zajedno sa svojom djecom. Oko 1810. godine, krila prokrativa i crkva su porušene da se dobije teren za novu građevinu.
Izgradnja je povjerena Giuseppeu Mariu Soliu koji se nije puno udaljio u svom projektu od stila starijih prokurativa. Na krovnom vijencu nalaze se kipovi 14 rimskih careva. U središtu zgrade nalazi se veliko ulazno stubište, s freskom na stropu (Neptunova slava, Sebastiana Santija). Unutra se nalazi Napoleonov salon Lorenza Santia (iz 1822). U neoklasičnom interijeru Novih prokurativa bila je rezidencija Napoleonovog guvernera, zatim austrijskog guvernera, a tu je bila i kraljevska rezidencija za Kraljevine Italije. Danas je rezidencija predsjednika Talijanske Republike kada boravi u Veneciji.
Zgrada je dovršena 1814. godine, od 1922. godine u njoj se nalazi poznati Venecijanski Muzej Correr (Museo Correr).
Venecijanske Procuratie poslužile su kao inspiracija za Prokurative na Trgu Republike u Splitu.
- ↑ Marcello Brusegan. La grande guida dei monumenti di Venezia. Roma, Newton & Compton, 2005. ISBN 88-541-0475-2.
- ↑ Guida d'Italia – Venezia. 3a ed. Milano, Touring Editore, 2007. ISBN 978-88-365-4347-2.
- ↑ Giuseppe Tassini. Curiosità Veneziane. Venezia, Filippi Ed., 2001.
- Portal muzeja Correr (it)