Viralni vektor
Viralni vektor je oruđe koje se često koristi u molekularnoj biologiji za isporuku genetičkog materijala u ćelije.[1] Ova proces se može vršiti unutar živog organizma (in vivo) ili u ćelijskoj kulturu (in vitro). Virusi su evoluirali specijalizovane molekularne mehanizme za efikasni transport njihovog genoma u ćelije koje inficiraju. Isporuka gena virusima se naziva transdukcija, a inficirane ćelije su trandukovane. Ovaj mehanizam je našao laboratorijsku primenu tokom 1970-tih. Paul Berg je koristio modifikovani SV40 virus koji je sadržao DNK iz bakteriofaga lambda da inficira ćelije bubrega majmuna održavane u kulturi.[2]
- ↑ Bruce Alberts, Alexander Johnson, Julian Lewis, Martin Raff, Keith Roberts, Peter Walter (2002). Molecular Biology of the Cell. New York: Garlard Science. ISBN 0-8153-3218-1.
- ↑ Goff SP, Berg P (December 1976). „Construction of hybrid viruses containing SV40 and lambda phage DNA segments and their propagation in cultured monkey cells”. Cell 9 (4 PT 2): 695–705. DOI:10.1016/0092-8674(76)90133-1. PMID 189942.
- Takashi Torashima, Chiho Koyama, Haruhiro Higashida, Hirokazu Hirai (2007). „Production of neuron-preferential lentiviral vectors”. Protocol Exchange. DOI:10.1038/nprot.2007.89.
- Yuka Okada, Masahito Ikawa (2007). „Placenta specific gene manipulation by transducing zona-free blastocyst using lentiviral vector”. Protocol Exchange. DOI:10.1038/nprot.2007.62.
- Fry JW, Wood KJ (1999-06-08). „A comparison of vectors in use for clinical gene transfer”. Expert reviews in molecular medicine.