përtesë

PËRTESË f.

• 1. Mungesa e vullnetit dhe e dëshirës për të punuar, gjendja kur njeriu ka qejf të rrijë e të mos bëjë gjë, përtaci, dembeli; gjendja kur njeriu e bën diçka pa qejf e fare ngadalë, si përtac; ngathtësi, plogështi. Punojnë pa përtesë. S'di ç'është përtesa. U ngrit me përtesë. Fliste me përtesë.