குலபிரபாவதி
| குலபிரபாவதி | |
|---|---|
| பூனான் இராச்சியத்தி அரசி | |
| ஆட்சிக்காலம் | 514–517 பதவிக்கு வந்தது (529–550) |
| முன்னையவர் | உருத்திரவர்மன் |
| பின்னையவர் | முதலாம் பவவர்மன் |
| துணைவர் | இரண்டாம் கௌண்டின்யவர்மன் |
| குழந்தைகளின் பெயர்கள் | செயவர்மன் கௌண்டின்யன் |
| மரபு | கௌண்டின்ய அரண்மனை |
| அரசமரபு | வர்ம வம்சம் |
| மதம் | இந்து |
குலபிரபாவதி ( Kulaprabhavati) 6ஆம் நூற்றாண்டில் பூனானின் அரசியாக இருந்தவர் (இன்றைய கம்போடியா 514 முதல் 517 வரை
சுயசரிதை
[தொகு]கம்போடியாவில் புகழ்பெற்ற ராணி சோமாவுக்குப் பிறகு இறுதி அரசியல் அதிகாரத்தின் தன்னாட்சி அதிகாரம் பெற்றவர் என்று குறிப்பிடப்பட்ட முதல் ராணி ஆவார்.
கம்போடிய வரலாற்றில் முதல் வரலாற்று சான்றளிக்கப்பட்ட கெமர் பேரரசின் முன்னோடியான பூனான் இராச்சியத்தின் மன்னர்களில் ஒருவரான செயவர்மன் கௌண்டின்யனை திருமணம் செய்து கொண்டார். குலபிரபாவதி ஒரு கல்வெட்டில் 'பெரிய ராணி என்றும், மன்னன் செயவர்மனின் முக்கிய மனைவி' என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறார். [1] மேலும் வைணவ சமயத்திற்கு அடித்தளம் அமைத்தவர் என்றும் ஒரு கல்வெட்டில் பதிவு செய்யப்பட்டு உள்ளது.[2]
லியாங்கின் சீனக் கணக்கான ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி லியாங்கில் 514 இல் பூனானின் மன்னன் செயவர்மன் இறந்ததாகவும், 'ஒரு காமக்கிழத்தியின் மகனான ருத்ரவர்மன், முறையான மனைவியின் மகனான தனது இளைய சகோதரனைக் கொன்று, அரியணை ஏறினான்' என்றும் கூறுகிறது. [1]
செயவர்மனுக்கு குணவர்மன் என்ற மற்றொரு மகன் இருந்தான் என்பதும், குணவர்மன் மற்றும் குலபிரபாவதியைக் குறிப்பிடும் கல்வெட்டுகள் அனைத்தும் வைணவ சமயம் என்பதால், குணவர்மனின் ராணி குலபிரபாவதி மற்றும் மன்னன் செயவர்மனின் மகன் என்றும், இளைய மகன் அவனது ஒன்றுவிட்ட சகோதரன் விஷ்ணுவை விட சிவனைப் பின்பற்றுபவராக இருந்த ருத்ரவர்மனால் கொல்லப்பட்டான் என்றும் சான்றளிக்கப்படுகிறது.
கல்வெட்டு கே. 40
[தொகு]கல்வெட்டு கே. 40; அரியணையில் அமர வேண்டிய தன் சகோதரரான இளவரசர் குணவர்மனை உருத்திரவர்மன் கொன்றார் என்று குறிப்பிட்டுள்ளது.
அத்துடன் தன் மாற்றாந்தாய் இராணி குலபிரபாவதியுடன் அதிகாரப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு வந்தார் என்றும்; இராணி குலப்பிரபாவதி, உருத்திரவர்மனின் எதிர்ப்பாளர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டு வந்தார் என்றும்; குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[3]
517 ஆம் ஆண்டில், மன்னர் ருத்ரவர்மன் தனது முதல் தூதுவர்களை சீனாவுக்கு அனுப்பினார். மேலும், சீனப் பேரரசரால் பூனான் மன்னராக அங்கீகரிக்கப்பட்டார். மன்னன் செயவர்மனின் மரணம், மன்னன் ருத்ரவர்மனுக்கும் அவனது மாற்றாந்தாய் ராணி குலபிரபாவதிக்கும் இடையே மூன்றாண்டு கால வாரிசுப் போரில் விளைந்ததாகத் தோன்றுகிறது. [1] ஆனால் சீனர்கள் இதைப் பதிவு செய்திருக்க மாட்டார்கள். ஏனெனில் பெண் மன்னர்கள் என்பது சீனப் பேரரசி வு ஜெடியன் பதவிக்கு வருவதற்கு முன்பு சாத்தியமில்லாத ஒன்றாக இருந்தது. [1] ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு பதவிக்கு வரவிருக்கும் ஜெயதேவி வரை கம்போடியாவின் கடைசி பெண் ஆட்சியாளராக இவர் இருந்தார்.
சான்றுகள்
[தொகு]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Jacobsen, Trudy (2008). Lost Goddesses: The Denial of Female Power in Cambodian History (in ஆங்கிலம்). NIAS Press. pp. 22–23. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-87-7694-001-0.
- ↑ DAGENS 2003 lK P24-25. The Khmer Country. The story. pp. 24–25.
- ↑ Jacobsen, Trudy, Lost goddesses: the denial of female power in Cambodian history, NIAS Press, Copenhagen, 2008