Атмосфераи Моҳ

Тулуи Замин тавре, ки аз Моҳ дида мешавад. Акс аз Аполлон-15

Атмосфераи Моҳ аз қишри тунуки газӣ иборат буда, зичиаш назар ба зичии атмосфераи Замин миллионҳо маротиба кам аст (фишор дар сатҳи он 10 нПа) ва асосан аз ҳидроген, гелий, неон ва аргон иборат мебошад. Он ба Моҳ таъсире намерасонад ва ба зиндагии инсон мутобиқ нест. Манбаи атмосфера равандҳои дохилӣ (хориҷ шудани газҳо аз қаъри Моҳ ва вулканҳо) ва беруна (афтиши шиҳобҳо, боди офтобӣ) мебошанд. Ба сабаби қувваи ҷозибаи суст Моҳ газҳои аз сатҳаш хориҷшударо нигоҳ дошта наметавонад ва қисми зиёди онҳо ба Кайҳон паҳн мешаванд. Таҳқиқи атмосфераи Моҳ нишон дод, ки дар он атомҳои натрий ва калий низ вуҷуд доранд. Ғаноиши зарраҳо дар 1 см³ сатҳи Моҳ шабу (105) рӯз (104) фарқ дошта, аз нишондоди Замин (2,7•1019) хеле кам аст.

Эзоҳ

• Богородский А. Ф. Всемирное тяготение. Киев, 1971;
• Гребеников Е. А., Рябов Ю. А. Поиски и открытия планет. Москва, 1975;
• Тейфель В. Г. Уран и Нептун – далёкие планеты-гиганты. Москва, 1982;
• Колдер Н. Комета надвигается. Москва, 1984;
• Цесевич В. П. Что и как наблюдать на небе.Москва, 1984;
• Маров М. Я. Планеты Солнечной системы. Москва, 1986;
• Горькавый Н. Н., Фридман А. М. Физика планетных колец. УФН. Т. 160, №2. Москва, 1990;
• Кравчук П. А. Рекорды природы. Ленинград, 1993;
• Логачев Ю. И. Лунная программа. Москва, 2001;
• Пантелеев В. Л. Физика Земли и планет. Москва, 2001;
• Джанлука Радзини. Космосоли Москва, 2002;
• Жарков В. Н. Геофизические исследования планет и спутников. Москва, 2002;
• Засова Л. В. и др. Строение атмосферы Венеры от поверхности до 100 км высоты//Космические исследования. №44, Москва, 2006;
• Ксанфомалити Л. В. Неизвестный Меркурий // В мире науки. №2, Москва, 2008;
• Левин А. Железная планета // Популярная механика. №7, Москва, 2008;
• Солнечная система.Москва, 2008; Кусков О. Л. и др. Системы Юпитера и Сатурна. Москва, 2009;
• Язев С. А. Лекции о Солнечной системе. СПб., 2011;
• Кононович З. В., Мороз И. В. Общий курс астрономии. Москва, 2011.