รีวโนซูเกะ อากูตางาวะ
 |
รีวโนซูเกะ อากูตางาวะ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| ชื่อท้องถิ่น | 芥川 龍之介 | ||||
| เกิด | รีวโนซูเกะ นีฮาระ (新原 龍之介) 1 มีนาคม ค.ศ. 1892 เคียวบาชิ โตเกียว จักรวรรดิญี่ปุ่น | ||||
| เสียชีวิต | 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1927 (35 ปี) โตเกียว จักรวรรดิญี่ปุ่น | ||||
| อาชีพ | นักเขียน | ||||
| ภาษา | ญี่ปุ่น | ||||
| จบจาก | มหาวิทยาลัยจักรวรรดิโตเกียว | ||||
| แนว | เรื่องสั้น | ||||
| แนวร่วมในทางวรรณคดี | นวยุคนิยม[1] | ||||
| ผลงานที่สำคัญ | |||||
| คู่สมรส | ฟูมิ อากูตางาวะ | ||||
| บุตร | 3 (รวมยาซูชิ อากูตางาวะ) | ||||
| ชื่อภาษาญี่ปุ่น | |||||
| คันจิ | 芥川 龍之介 | ||||
| ฮิรางานะ | あくたがわ りゅうのすけ | ||||
| |||||
รีวโนซูเกะ อากูตางาวะ (ญี่ปุ่น: 芥川 龍之介; โรมาจิ: Akutagawa Ryūnosuke) หรือชื่อศิลปินว่า โชโกโด ชูจิง (ญี่ปุ่น: 澄江堂主人; โรมาจิ: Chōkōdō Shujin;[2] 1 มีนาคม ค.ศ. 1892 – 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1927) เป็นนักเขียนชาวญี่ปุ่นที่ดำเนินการในช่วงยุคไทโชของประเทศญี่ปุ่น ถือเป็น "บิดาแห่งเรื่องสั้นญี่ปุ่น" และรางวัลอากูตางาวะ รางวัลวรรณกรรมชั้นนำของญี่ปุ่น ตั้งชื่อตามเขา[3] เขาฆ่าตัวตายขณะอายุ 35 ปีด้วยการกินบาร์บิทอลเกินขนาด[4]
รีวโนซูเกะ อากูตางาวะก็สร้างผลงานไว้มากมายประมาณ 140 เรื่อง ส่วนใหญ่เป็นเรื่องสั้นและนิยายขนาดสั้น (รวมถึงเรื่อง ราโชมอน (Rashomon) ค.ศ. 1915 อันมีชื่อเสียงโด่งดัง ต่อมานำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ชื่อก้องโดยอากิระ คูโรซาวะ) แต่ไม่มีผลงานที่เป็นนวนิยายเรื่องยาว มารดาของรีวโนซูเกะวิกลจริตและเสียชีวิตขณะที่เขายังเล็ก ลุงผู้เป็นเจ้าของนามสกุลที่เขาใช้รับเขาไปเลี้ยง เขาเข้าศึกษาด้านวรรณคดีที่มหาวิทยาลัยจักรวรรดิโตเกียว และจบการศึกษาในปี 1916 เขาแต่งงานสองปีหลังจากนั้น มีบุตรชายสามคนและทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ต่อมาได้เดินทางไปประเทศจีนและรัสเซีย กล่าวกันว่างานเขียนของรีวโนซูเกะ อากูตางาวะเป็นการนำประเพณีและตำนานของเอเชียมาตีความใหม่ได้อย่างมีชั้นเชิงยอดเยี่ยม โดดเด่นด้วยการผสมผสานอย่างล้ำลึกกับความคิดตะวันตกและเทคนิคทางวรรณกรรม
ผลงาน
[แก้]- 老年 (โรเน็น) ค.ศ. 1914
- 羅生門 (ราโชมอน) (ประตูผี) - Rashōmon ค.ศ. 1915
- 鼻 (ฮานะ) - The Nose ค.ศ. 1916
- 芋粥 (อิโมะกายุ) - Yam Gruel ค.ศ. 1916
- 煙草と悪魔 (โทบะโกะโทะอาคุมะ) ค.ศ. 1916
- 戯作三昧 (เกสะคุซันมาอิ) ค.ศ. 1917
- 蜘蛛の糸 (คุโมะโนะอิโตะ) - The Spider’s Thread ค.ศ. 1918
- 地獄変 (จิโกะคุเฮ็น) - Hell Screen ค.ศ. 1918
- 邪宗門 (จาชูมอน) ค.ศ. 1918
- 魔術 (มาจุทซึ) ค.ศ. 1919
- 南京の基督 (นันคินโนะคิริซุโตะ) - Christ in Nanking ค.ศ. 1920
- 杜子春 (โทชิชุน) - Tu Tze-chun ค.ศ. 1920
- アグニの神 (อะงุนิโนะคามิ) ค.ศ. 1920
- 藪の中 (ยาบุโนนากะ) - In a Grove ค.ศ. 1921
- トロッコ (โทโรคโคะ) ค.ศ. 1922
- 玄鶴山房 (เกนคะคุซันโบ) ค.ศ. 1927
- 侏儒の言葉 (ชูจูโนะโคโตบะ) ค.ศ. 1927
- 文芸的な、あまりに文芸的な (บันเกเตะกินะ, อะมะรินิบันเกเตะกินะ) ค.ศ. 1927
- 河童 (คัปปะ) - Kappa ค.ศ. 1927
- 歯車 (ฮะงะรุมะ) - Cogwheel ค.ศ. 1927
- 或る阿呆の一生 (อะรุอะโฮโนะอิโช) - A Fool's Life ค.ศ. 1927
- 西方の人 (เซโฮโนะฮิโตะ) - The Man of the West ค.ศ. 1927
ผลงานที่แปลเป็นภาษาไทย
[แก้]- เรื่องสั้น สามมุมมอง หนึ่งความเป็นจริง ที่มาของ ราโชมอน
- ท่านหญิงแห่งโระคุโนะมิยะ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Akutagawa Ryunosuke and the Taisho Modernists". aboutjapan.japansociety.org. About Japan. สืบค้นเมื่อ 8 June 2019.
- ↑ 戸部原, 文三 (2015). 一冊で名作がわかる 芥川龍之介（KKロングセラーズ）. PHP研究所. ISBN 978-4-8454-0785-9.
- ↑ Jewel, Mark. "Japanese Literary Awards" "Jlit Net". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02. สืบค้นเมื่อ 2015-03-28.. Retrieved 2014-06-25.
- ↑ Books: Misanthrope from Japon Monday, Time Magazine. Dec. 29, 1952
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิซอร์ซมีงานที่เกี่ยวข้องกับ Ryūnosuke Akutagawa- ผลงานของ Ryunosuke Akutagawa ที่โครงการกูเทินแบร์ค
- ผลงานเกี่ยวกับ/โดย รีวโนซูเกะ อากูตางาวะ ที่อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์
- ผลงานโดย รีวโนซูเกะ อากูตางาวะ บนเว็บ LibriVox (หนังสือเสียง ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ)
- แม่แบบ:Books and Writers
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| วิชาการ | |
| ศิลปิน | |
| ประชาชน | |
| อื่น ๆ | |
