ข้ามไปเนื้อหา

เยย์ซอน มูริโย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เยย์ซอน มูริโย
มูริโย ขณะเล่นให้กับโคลอมเบีย
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม เยย์ซอน ฟาเบียน มูริโย เซรอน
วันเกิด (1992-05-27) 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1992 (32 ปี)
สถานที่เกิด กาลิ, โคลอมเบีย
ส่วนสูง 1.82 เมตร (6 ฟุต 0 นิ้ว)[1]
ตำแหน่ง เซ็นเตอร์แบ็ก
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 เซลตา
(ยืมตัวมาจากซัมป์โดเรีย )
หมายเลข 17
สโมสรเยาวชน
2009–2010 เดปอร์ติโบกาลิ
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2010–2011 อูดีเนเซ 0 (0)
2010–2011 → กรานาดา (ชุดสำรอง) (ยืมตัว) 22 (2)
2011–2015 กรานาดา 51 (1)
2011–2012 → กาดิซ (ยืมตัว) 27 (3)
2012–2013 → ลัสปัลมัส (ยืมตัว) 37 (3)
2015–2018 อินเตอร์มิลาน 61 (2)
2017–2018 → บาเลนเซีย (ยืมตัว) 17 (0)
2018–2020 บาเลนเซีย 1 (0)
2019 → บาร์เซโลนา (ยืมตัว) 2 (0)
2019–2020 → ซัมป์โดเรีย (ยืมตัว) 10 (0)
2020– ซัมป์โดเรีย 0 (0)
2020– → เซลตา (ยืมตัว) 19 (1)
ทีมชาติ‡
2009 โคลอมเบีย อายุไม่เกิน 17 ปี 6 (1)
2011 โคลอมเบีย อายุไม่เกิน 20 ปี 4 (0)
2014– โคลอมเบีย 29 (1)
เกียรติประวัติ
ธงชาติโคลอมเบีย โคลอมเบีย
โกปาอาเมริกา เซนเตนาริโอ
เหรียญทองแดง - อันดับที่ 3 สหรัฐ อเมริกา 2016
*นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น
ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 2020
‡ ข้อมูลการลงเล่นและประตูให้แก่ทีมชาติล่าสุด
ณ วันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 2019

เยย์ซอน ฟาเบียน มูริโย เซรอน (สเปน: Jeison Fabián Murillo Cerón; เกิด 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1992) เป็นนักฟุตบอลชาวโคลอมเบีย ปัจจุบันลงเล่นให้กับเซลตาเดบิโก ในลาลิกาสเปน จากการยืมตัวมาจากซัมป์โดเรีย และทีมชาติโคลอมเบีย ในตำแหน่งกองหลังตัวกลางหรือเซ็นเตอร์แบ็ก

สโมสรอาชีพ

[แก้]

ขีวิตช่วงแรก/กรานาดา

[แก้]

มูริโยเกิดในกาลิ[2] , ในปี ค.ศ. 2009 มูริโยเข้าร่วมทีมเยาวชนของสโมสรเดปอร์ติโบกาลิ และในปีต่อมาหลังจากวันครบรอบวันเกิดครบอายุ 18 ปี ไม่กี่วันตัวเขาได้เข้าร่วมทีมอูดีเนเซกัลโชในอิตาลี แต่เขาก็ถูกยืมไปให้กรานาดา ในสเปนทันที ในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงหุ้นส่วนระหว่างทั้งสองสโมสร โดยในปีแรกเขาเล่นอยู่ในทีมสำรองซึ่งเล่นอยู่ในดิวิชัน 6 ของสเปน

ในฤดูกาล 2011–2012 มูริโยได้เซ็นสัญญาซื้อขาด[3] แต่ก็ถูกยืมตัวไปทีมกาดิซ[4] ที่เล่นในระดับเซกุนดาดิบิซิออน เบ หรือดิวิชัน 3 ของสเปน ในขณะนั้น โดยตลอดทั้งฤดูกาลในทุกรายการเขาลงเล่นไป 29 นัด และทำประตูได้ 3 ประตู

ในฤดูฏาล 2012–2013 มูริโย ได้ถูกยืมตัวไปให้กับทีมอูเด ลัสปัลมัส ซึ่งเล่นอยู่ในเซกุนดาดิบิซิออนหรือดิวิชัน 2 ของสเปน[5] ในขณะนั้น เขายังทำประตูแรกให้กับทีมได้ในเกมลีกที่ออกไปเยือนอูเด อัลเมริอา ซึ่งผลจบลงด้วยที่ต้นสังกัดของเขาเอาชนะไปได้ 3–2[6] ยังช่วยให้ทีมจบอันดับที่ 6 ซึ่งได้เล่นในรอบเพลย์ออฟเลื่อนชั้นแต่ก็ได้แพ้ต่ออูเด อัลเมริอา ในรอบรองชนะเลิศ

มูริโยได้กลับสู่กรานาดาในฤดูกาล 2013–2014 อีกครั้ง[7] และเขาได้ลงเล่นในเกมลาลิกา นัดแรกในเกมที่เปิดบ้านเอาชนะโอซาซูนา[8] ยังได้เล่นเต็มเกมในเกมดังกล่าวอีกด้วย เขาทำประตูแรกให้กับทีมได้ในเกมที่เปิดบ้านชนะเรอัลบายาโดลิด โดยเขาเป็นคนทำประตูแรกในเกม ก่อนที่ผลจะจบลงที่ 4–0[9]

อินเตอร์มิลาน

[แก้]

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015 มูริโยได้ตกลงการเข้าร่วมทีมอินเตอร์มิลานโดยมีสัญญาทั้งสิ้น 5 ปี โดยจะย้ายไปร่วมทีมในเดือนกรกฎาคม มีค่าตัวอยู่ที่ 8 ล้านยูโร พร้อมโบนัส 2 ล้านยูโรและค่าเหนื่อย 1 ล้านยูโรต่อปี [10] โดยมูริโยได้สวมเสื้อหมายเลข 24 เขาลงเล่นในเซเรียอาเกมแรกในวันที่ 23 สิงหาคมซึ่งเป็นเกมแรกของฤดูกาล 2015–16 ในเกมที่เปิดบ้านเอาชนะอาตาลันตา 1–0 เขาทำประตูให้อินเตอร์มิลานประตูแรกในวันที่ 22 พฤศจิกายน ในเกมที่เปิดบ้านชนะโฟรซิโนเนกัลโชเป็นประตู 3–0 ก่อนที่ผลจะจบลงด้วยสกอร์ 4–0 อีกด้วย[11] ตลอดทั้งฤดูกาล 2015–16 มูริโย่โดนใบเหลืองมากถึง 11 ใบ มากที่สุดในทีม ซึ่งการโดน 4 ครั้งเป็นใบเหลืองที่สองในเกม ทำให้เป็นใบแดงไล่ออกจากสนาม ทั้งฤดูกาลเขาลงเล่นไป 35 นัดในทุกรายการ

บาเลนเซีย

[แก้]

ในวันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 2017 มูริโยได้กลับมาค้าแข้งในสเปนอีกครั้ง โดยถูกยืมตัวมายังบาเลนเซีย มีสัญญายืมตัวทั้งสิ้น 2 ปี[12] โดยสามารถซื้อขาดได้หากทำผลงานดี เขาได้ลงเล่น 17 เกมในฤดูกาลแรก

บาร์เซโลนา (ยืมตัว)

[แก้]

ในวันที่ 20 ธันวาคม ค.ศ. 2018 มูริโยได้ถูกยืมตัวไปบาร์เซโลนาจนจบฤดูกาล 2018–2019 ในราคา 2 ล้านยูโร และมีเงื่อนไขที่จะซื้อขาดได้ในราคา 25 ล้านยูโร.[13][14] ในวันที่ 10 มกราคม ค.ศ. 2019 เขาได้ลงเล่นเป็นนัดแรกในเกมที่บาร์เซโลนาแพ้ในการไปเยือนกับเลบันเต 1–2 ในการแข่งขันโกปาเดลเรย์ รอบ 16 ทีม นัดแรก มูริโย่ได้ใบเหลือง ในนาทีที่ 22 โดยในเกมที่กลับมาเล่นที่กัมนอว์ ในสัปดาห์ต่อมาเขายังได้ลงเล่นครบทั้งเกมเช่นกัน โดยบาร์เซโลนาเอาชนะไปได้ 3-0 ทำให้ผ่านเข้ารอบได้สำเร็จ

ซัมป์โดเรีย

[แก้]

ในวันที่ 13 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 มูริโย เซ็นสัญญากับ ซัมป์โดเรีย สโมสรฟุตบอลในอิตาลี ด้วยสัญญาการยืมตัวในราคา 2 ล้านยูโร และสามารถซื้อขาดได้ในราคา 13 ล้านยูโรหลังจบฤดูกาล.[15][16] โดยเขาได้ลงเล่นเป็นนัดแรกในวันที่ 18 สิงหาคม ในเกมโกปปาอีตาเลีย รอบที่สาม พบกับ โกรโตเน โดยทีมของพวกเขาเอาชนะไปได้ 3-1 ที่เอตซีโย ชีดา โดยในวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2020 สโมสรได้ตัดสินใจซื้อขาดตัวเขาจากบาเลนเซีย ในราคา 12 ล้านยูโร และปล่อยยืมตัวเขาให้กับเซลตาเดบิโก ในวันต่อมา

เซลตาบิโก (ยืมตัว)

[แก้]

ในวันที่ 15 มกราคม ค.ศ. 2020 ซัมป์โดเรีย ได้ปล่อยยืมมูริโยสู่ เซลตาเดบิโก สโมสรในลีกสูงสุดของสเปน เป็นเวลาครึ่งฤดูกาล โดยมีสัญญาจนถึงวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 2020 พ่วงเงื่อนไขการซื้อขาดได้[17] โดยตัวเขาได้ลงเล่นให้กับเซลตาเป็นครั้งแรก ในวันที่ 20 มกราคม ในเกมที่พวกออกไปเยือน อัตเลติกเดบิลบาโอ ที่ซานมาเมส ซึ่งผลจบลงที่ทั้งสองทีมเสมอกันที่ 1–1,[18]ในวันที่ 21 มิถุนายน มูริโย ทำประตูแรกให้กับทีมได้ในเกมที่ทีมของเขาเอาชนะ เดปอร์ติโบอลาเบส 6–0 ที่บาลาอิโดส โดยเป็นประตูแรกของเกม[19]

ระดับทีมชาติ

[แก้]

ชุดเยาวชน

[แก้]

มูริโยติดทีมชาติโคลอมเบีย รุ่นอายุไม่เกิน 17 ปี ชุดแข่งขันฟุตบอลโลกเยาวชนอายุไม่เกิน 17 ปี ที่ประเทศไนจีเรีย โดยได้ลงเล่นทั้งสิ้น 6 เกม จาก 7 เกม และยิงประตูได้ในรอบ 16 ทีมสุดท้ายกับอาร์เจนตินา เป็นประตูไล่มาเป็น 1–2 ก่อนที่โคลอมเบียจะสามารถแซงเอาชนะไปได้ 3–2 โดยโคลอมเบียจบอันดับที่ 4 ในการแข่งขันรายการนี้ ในปี ค.ศ. 2011 มูริโยยังติดทีมชาติโคลอมเบีย รุ่นอายุไม่เกิน 20 ปี เพื่อแข่งขันฟุตบอลโลกเยาวชนอายุไม่เกิน 20 ปี 2011 ที่โคลอมเบียเป็นเจ้าภาพ ซึ่งเขาลงเล่นทั้งหมด 4 นัด จาก 5 นัด ซึ่งนัดที่เขาไม่ได้ลงเล่นนั้นคือเกมในรอบก่อนรองชนะเลิศซึ่งโคลอมเบียแพ้ เม็กซิโก 3–1 ทำให้โคลอมเบียตกรอบในที่สุด

ชุดใหญ่

[แก้]

มูริโยมีชื่อติดทีมชาติโคลอมเบียชุดใหญ่ครั้งแรกในชุดที่พบกับทีมชาติเอลซัลวาดอร์และแคนาดาที่สหรัฐ โดยได้เล่นในเกมที่ชนะเอลซัลวาดอร์ 3–0 ในวันที่ 10 ตุลาคม โดยได้ลงเล่นเป็นตัวสำรองลงมาแทนเปโดร ฟรังโก ในนาทีที่ 61 และในเกมที่ชนะแคนาดา 0–1 ในวันที่ 14 ตุลาคม โดยได้ลงเล่นเป็นตัวจริงแต่ถูกเปลี่ยนตัวออกในนาทีที่ 86 เขามีชื่อติดทีมชุดแข่งขันโกปาอาเมริกา 2015 โดยได้ลงเล่นทุกเกมและทำหนึ่งประตูในเกมที่เอาชนะบราซิล[20] 0–1 โคลอมเบียตกรอบในรอบก่อนรองชนะเลิศ โดยแพ้ให้กับอาร์เจนตินาซึ่งเสมอกันใน 90 นาที 0–0 ทำให้ต้องตัดสินด้วยการยิงลูกโทษ มูริโยรับหน้าที่ยิงเป็นคนที่ 7 เขายิงข้ามคานทำให้โคลอมเบียแพ้ในการดวลจุดโทษ 5–4[21][22] แต่เขาได้รับ "รางวัลนักเตะดาวรุ่งยอดเยี่ยม" ของการแข่งขันรายการนี้ด้วย[23]

ในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 2016 มูริโยมีชื่อติดทีมชาติโคลอมเบียเพื่อแข่งขันโกปาอาเมริกาเซนเตนาริโอ ที่สหรัฐ ซึ่งมูริโยได้ลงเล่น 4 นัด จาก 5 นัดที่แข่งขัน

สถิติอาชีพ

[แก้]

สโมสร

[แก้]
ณ วันที่ 27 กันยายน ค.ศ. 2020[24]
สโมสร ฤดูกาล ลีก ถ้วย[nb 1] ยุโรป อื่น ๆ รวม
ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู
กรานาดา 2013–14 32 1 2 0 — — 34 1
2014–15 19 0 0 0 — — 19 0
รวม 51 1 2 0 — — 53 1
กาดิซ (ยืมตัว) 2011–12 27 3 2 0 — — 29 3
รวม 27 3 2 0 — — 29 3
ลัสปัลมัส (ยิมตัว) 2012–13 37 3 4 0 — — 41 3
รวม 37 3 4 0 — — 41 3
อินเตอร์มิลาน 2015–16 34 2 1 0 — — 35 2
2016–17 27 0 2 1 5 0 — 30 1
รวม 61 2 3 1 5 0 — 65 3
บาเลนเซีย (ยืมตัว) 2017–18 17 0 0 0 — — 17 0
บาเลนเซีย 2018–19 1 0 1 0 1 0 — 3 0
รวม 18 0 1 0 1 0 — 20 0
บาร์เซโลนา (ยืมตัว) 2018–19 2 0 2 0 0 0 1[nb 2] 0 5 0
รวม 2 0 2 0 0 0 1 0 5 0
ซัมป์โดเรีย 2019–20 10 0 2 0 — 12 0
รวม 10 0 2 0 — 12 0
เซลตาบิโก (ยืมตัว) 2019–20 18 1 0 0 — 19 1
2020–21 1 0 0 0 — 1 0
รวม 19 1 0 0 — 20 1
รวมทั้งหมด 226 10 16 1 6 0 1 0 249 11

ทีมชาติ

[แก้]
ณ วันที่ 12 ตุลาคม 2018
โคลอมเบีย
ปี ลงเล่น ประตู
2014 4 0
2015 11 1
2016 10 0
2017 0 0
2018 2 0
2019 2 0
2020 —
รวม 29 1

ประตูในระดับทีมชาติ

[แก้]
ณ วันที่ 17 มิถุนายน 2015 (ประตูและผลประตูของโคลอมเบียจะขึ้นก่อน)[25]
# วันที่ สนาม คู่แข่ง ประตู ผล การแข่งขัน
1. 17 มิถุนายน 2015 สนามกีฬาอนุสรณ์ดาบิด อาเรยาโน, ซานเตียโก, ชิลี ธงชาติบราซิล บราซิล
1–0
1–0
 โกปาอาเมริกา 2015

เกียรติประวัติ

[แก้]

สโมสร

[แก้]

บาร์เซโลน่า

บาเลนเซีย

ทีมชาติโคลอมเบีย

[แก้]

รางวัลส่วนตัว

[แก้]

บันทึก

[แก้]
  1. ↑ รวมถึงการแข่งขัน โคปาเดลเรย์และโคปปาอิตาเลีย
  2. ↑ ลงเล่นใน ซูเปร์โกปาเดกาตาลุญญา

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Jeison Murillo". Inter Milan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-20. สืบค้นเมื่อ 9 February 2017.
  2. ↑ "'Tengo muchas ansias de ir a aprovechar esta oportunidad': Murillo" ['I am very hungry to make the most of this opportunity': Murillo]. El Tiempo (ภาษาสเปน). 6 October 2014. สืบค้นเมื่อ 9 January 2015.
  3. ↑ "Boateng y Murillo firman su continuidad" [Boateng and Murillo sign continuity] (ภาษาสเปน). Granada en Juego. 6 February 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-21. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  4. ↑ "Murillo y su presente en Cádiz" [Murillo and his now in Cádiz] (ภาษาสเปน). ESPN FC. 7 December 2011. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  5. ↑ "Jeison Murillo se marcha a Las Palmas en calidad de cedido" [Jeison Murillo goes to Las Palmas on loan]. Ideal (ภาษาสเปน). 25 July 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-03. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  6. ↑ "Las Palmas deja al Almería sin remontada en el descuento" [Las Palmas rob Almería of comeback in injury time]. Diario AS (ภาษาสเปน). 9 March 2013. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  7. ↑ "Jeison Murillo regresa al Granada" [Jeison Murillo returns to Granada] (ภาษาสเปน). Goal. 31 May 2013. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  8. ↑ "Granada hold on for victory". ESPN FC. 18 August 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 February 2014. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  9. ↑ "Big win halts Granada's slide". ESPN FC. 10 January 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 January 2014. สืบค้นเมื่อ 23 January 2014.
  10. ↑ "Pina, pres. Granada: "Murillo all'Inter per 8 mln più bonus. L'ingaggio..."" [Pina, Granada pres.: "Murillo to Inter for 8 mln plus bonuses. The deal..."] (ภาษาอิตาลี). FC Inter News. 5 February 2015. สืบค้นเมื่อ 1 March 2015.
  11. ↑ Carci, Francesco (23 August 2015). "Inter-Atalanta 1–0, Icardi ko: entra Jovetic e decide all'ultimo respiro" [Inter-Atalanta 1–0, Icardi ko: Jovetic comes in and decides it in the dying breath]. La Repubblica (ภาษาอิตาลี). สืบค้นเมื่อ 20 September 2018.
  12. ↑ "Official statement | Jeison Murillo" (Press release). Valencia CF. 18 August 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-05-24. สืบค้นเมื่อ 18 August 2017.
  13. ↑ "Jeison Murillo, new FC Barcelona player". FC Barcelona. 20 December 2018. สืบค้นเมื่อ 20 December 2018.
  14. ↑ Puig, Darío (20 December 2018). "Barcelona agree Murillo's loan". Marca. สืบค้นเมื่อ 20 December 2018.
  15. ↑ Iacobellis, Giacomo (13 July 2019). "UFFICIALE: Sampdoria, preso Murillo in prestito con obbligo di riscatto" [OFFICIAL: Sampdoria, Murillo acquired on loan with obligation to buy] (ภาษาอิตาลี). Tutto Mercato Web. สืบค้นเมื่อ 13 July 2019.
  16. ↑ "Sampdoria snap up Murillo from Valencia". Fox Sports. 14 July 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-07-14. สืบค้นเมื่อ 14 July 2019.
  17. ↑ "Murillo ceduto al Celta Vigo a titolo temporaneo con diritto di opzione" [Murillo loaned to Celta Vigo on a temporary deal with option to buy] (Press release) (ภาษาอิตาลี). U.C. Sampdoria. 15 January 2020. สืบค้นเมื่อ 16 January 2020.
  18. ↑ "Athletic Club 1-1 Celta De Vigo". 20 January 2020. สืบค้นเมื่อ 20 July 2020.
  19. ↑ "Celta de Vigo 6:0 Deportivo Alavés". 21 June 2020. สืบค้นเมื่อ 20 July 2020.
  20. ↑ "Brasil recibe una dura dosis de realidad" [Hard reality check for Brazil]. Marca (ภาษาสเปน). 18 June 2015. สืบค้นเมื่อ 18 June 2015.
  21. ↑ "Argentina beats Colombia 5–4 on penalties to reach semis". The Washington Times. 26 June 2015. สืบค้นเมื่อ 5 July 2015.
  22. ↑ "Argentina 0–0 Colombia (Argentina win 5–4 on penalties)". BBC Sport. 27 June 2015. สืบค้นเมื่อ 5 July 2015.
  23. ↑ 23.0 23.1 "2015 Copa America awards: Vargas, Guerrero beat Aguero, Vidal to top scorer". NBC Sports. 4 July 2015. สืบค้นเมื่อ 5 July 2015.
  24. ↑ ข้อมูลของ เยย์ซอน มูริโย ที่ ซ็อกเกอร์เวย์
  25. ↑ "J. Murillo – Matches". Soccerway. สืบค้นเมื่อ 10 June 2018.
  26. ↑ Sánchez, Rolando (27 April 2019). "Jeison Murillo, tercer colombiano campeón en LaLiga" [Jeison Murillo, third Colombian champion in LaLiga] (ภาษาสเปน). Goal. สืบค้นเมื่อ 15 June 2019.
  27. ↑ Álvarez, Fernando (30 October 2018). "Mina frena la crecida del Ebro" [Mina stops Ebro rise]. Marca (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ 15 June 2019.
  28. ↑ "The Toulon Tournament's most memorable moments: James Rodríguez fired Colombia to the title (13/16)". Festival Foot Espoirs. 8 May 2018. สืบค้นเมื่อ 9 August 2019.
  29. ↑ "Copa América 2015 – Team of the tournament". Copa América Chile. 5 July 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 1 January 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เยย์ซอน_มูริโย&oldid=11887761"