หนอน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰnɔːnᴬ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰnoːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩬᩁ (หนอร), ภาษาลาว ໜອນ (หนอน), ภาษาไทดำ ꪘꪮꪙ (หฺนอน), ภาษาไทขาว ꪘꪮꪙ, ภาษาไทใหญ่ ၼွၼ် (นอ̂น), ภาษาไทใต้คง ᥘᥩᥢᥴ (ล๋อ̂น) หรือ ᥢᥩᥢᥴ (น๋อ̂น), ภาษาไทแหล่ง ꩫွꩼꩫ်, ภาษาพ่าเก ꩫွꩫ် (นอ̂น์), ภาษาอาหม *𑜃𑜨𑜃𑜫 (*นอ̂น์), ภาษาปู้อี noonl, ภาษาจ้วง non, ภาษาจ้วงแบบหนง noan

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺนอน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nɔ̌ɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	non
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nɔːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

หนอน

1. ชื่อของตัวอ่อนของแมลงหลายชนิดที่ฟักออกจากไข่
2. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ ที่มีตัวยาวอ่อนนุ่มไม่มีรยางค์
3. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย