İmparatorluk Muhafızları (I. Napolyon)
İmparatorluk Muhafızı (Fransızca: Garde Impériale) başta doğrudan Fransa İmparatoru Napolyon Bonapart komutasındaki önceleri az sayıda olan ve sonrasında sayıları artan seçkin askerleri tanımlar. Muhafızlar muharebe sırasında imparatorun kişisel güvenliğinden sorumluydular ve nadiren muharebeye dahil olurlardı. Muhafızlar piyade, süvari, topçu, istihkâm ve denizci sınıflarından oluşurdu. Ayrıca muhafızlar arasında deneyim ve kıdeme göre bir ayrım da söz konusuydu. En deneyimli ve en kıdemliden başlamak üzere Eski Muhafızlar, Muhafızlar ve Genç Muhafızlar olacak şekilde üç kademe bulunurdu.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Muhafızların kökeni 28 Kasım 1799 tarihinde kurulan Garde des consuls’e dayanır. Fransız Devriminin ardından Cumhuriyetin yasama ve yürütme kurumlarının güvenliğini sağlamak üzere oluşturulmuştur. Sayıları yaklaşık bin civarında olan bu askerler 1799 yılında Napolyon Bonapart tarafından yapılan ve 18 Brumaire olarak adlandırılan darbeye karşı gelmemiştir. Muhafız birliğinin adı 18 Mayıs 1804 tarihinde İmparatorluk Muhafızı olarak değiştirilmiştir. Merkezi Paris’tedir.
İktidarı sırasında Napolyon muhafızlarına, özellikle de Eski Muhafızlara çok yakın ilgi göstermiştir. En kıdemli eski muhafızların imparatorun olduğu ortamlarda söylendikleri ve eleştiri yaptıkları bilinmektedir. Muhafızlar diğer ordu mensuplarına göre daha iyi maaş almakta daha iyi beslenmekte ve en kaliteli ekipmanla savaşmaktaydı. Diğer askerlerin muhafızlara "ölümsüzler" dedikleri bilinmektedir.[1]
Waterloo
[değiştir | kaynağı değiştir]İmparatorluk Muhafızları Napolyon Savaşlarının dönüm noktasını oluşturan Waterloo Muharebesinin en önemli anında sahneye çıkmıştır. Olumsuz giden muharebede Napolyon tarafından son anda bir zafer kazanmak için muharebeye sürülen muhafızlar, az sayıda olmalarına ve yoğun ateş altında olmalarına rağmen başarıyla savaşmışlardır. Ancak çok olumsuz koşullarda savaşan muhafızların deneyimsiz ve kıdemsiz üyeleri geri çekil emri olmaksızın geri çekilmeye başlayacak ve muhafızlar tarihlerinde ilk kez geri çekilecektir. Bu duruma rağmen Eski Muhafızlar mevzilerini bırakmamış ve geri çekilen diğer ordu birliklerinin korumuşlardır. Ancak yoğun Büyük Britanya – Prusya topçu ve süvari saldırıları sonucu büyük kayıp vermişlerdir.
| “ | Muhafız ölür, geri çekilmez! | „ |
— Waterloo Muharebesi sırasında muhafızlara hitaben General Cambronne veya Michel tarafından söylendiği iddia edilen efsanevi söz[2][3][4] | ||
Bileşimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Muhafızlar sınıflarından bağımsız olarak üç kademeye ayrılmıştı. Eski Muhafızlar Avrupa’nın en iyi askerlerinden oluşmakta ve Napolyon ile çok eskiden beri savaşan birliklerden seçilmişlerdi. Muhafızlar genellikle Napolyon’un 1805-1809 yılları arasındaki muharebelerinde öne çıkan askerler arasından gelirken, Genç Muhafızlar o yıl silah altına alınan askerler arasında seçimle alınırdı. Genç Muhafızlar, muhafızlar arasında en deneyimsizleri olsa da normal ordu askerine göre üst seviyedeydi.
Muhafız birliklerinin mevcudu
[değiştir | kaynağı değiştir]
1804 yılında yaklaşık 10 bin askeri bünyesinde bulunduran İmparatorluk Muhafızları, Napolyon'un Rusya Seferi öncesinde mevcudunu hissedilir şekilde artırarak 100 bin seviyelerine çıkacaktır. Bu aşamadan sonra normal ordu bileşimini andıran sınıflara ayrılan bir yapıya kavuşacaktır.
| Yıl | Muhafız sayısı |
|---|---|
| 1800 | 3.000 |
| 1804 | 9.798 |
| 1805 | 12.187 |
| 1810 | 32.150 |
| 1812 | 48.500 |
| 1813 | 92.472 |
| 1814 | 112.482 |
| 1815 | 25.870 |
Öne çıkan muhafızlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- General Pierre Cambronne
- General Claude-Etienne Michel
- General Claude Testot-Ferry
- Albay Georges Albert
- Albay François-Isidore Darquier
Sonu
[değiştir | kaynağı değiştir]Napolyon Savaşlarının ardından iktidara gelen XVIII. Louis 1815 yılı Ağustos ayında İmparatorluk Muhafızlığını kaldırdığını ilan eder. Aralık ayına gelindiğinde özellikle tüm Eski Muhafız birlikleri dağıtılmıştır. Muhafızlar bu dönemde çok farklı yerlerde görülecektir. Kimileri yeniden orduya yazılırken, kimileri Amerika kıtasındaki Fransız sömürgelerine gidecektir. Ancak ülkede kalanlar sürekli olarak polis kuvvetleri tarafından izlenecektir. 1840 yılında Napolyon’un külleri törenle Les Invalides Mezarlığına konmak üzere Fransa’ya getirildiğinde[5] hayattaki Eski Muhafızlar törene eski üniformalarıyla katılmıştır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Georges Blond, La Grande Armée, çeviren Marshall May (New York: Arms and Armor, 1997) s.48, 103, 470
- ^ Fransızca aslı: La Garde meurt mais ne se rend pas!
- ^ İlgili araştırma 16 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 15 Kasım 2010 tarihinde erişilmiştir
- ^ Waterloo Muharebesi ile ilgili çalışma 16 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 15 Kasım 2010 tarihinde erişilmiştir
- ^ Bu olay Retour des cendres olarak bilinir