İnebolu
| İnebolu | |
|---|---|
 | |
 Türkiye'de bulunduğu yer | |
 İlçe sınırları haritası | |
| Ülke | Türkiye |
| İl | Kastamonu |
| Coğrafi bölge | Karadeniz Bölgesi |
| İdare | |
| • Kaymakam | Ahmet Vezir Baycar[1] |
| • Belediye başkanı | Engin Uzuner (MHP) |
| Yüzölçümü | |
| • Toplam | 301 km² |
| Rakım | 25 m |
| Nüfus (2018) | |
| • Toplam | 21.738 |
| • Kır | 10,393 |
| • Şehir | 10.484 |
| Zaman dilimi | UTC+03.00 (TSİ) |
| Posta kodu | 37500 |
| İl alan kodu | 366 |
| İl plaka kodu | 37 |
Resmî site İnebolu Belediyesi | |
İnebolu, Türkiye'nin Karadeniz Bölgesi'nde yer alan Kastamonu ilinin bir ilçesidir. Geleneksel yerli mimarinin birçok örneğine sahip bir Karadeniz liman şehridir.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Türkler öncesi
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu çevresindeki yerleşmelerin ne zaman başladığı tam olarak belirlenemese de ilk antik şehir MÖ. 3. yüzyılda Sinope'ye bağlı bir emperion olarak kurulmuş ve "Abonu'nun Duvarları" anlamına gelen Abonuteikhos adını almıştır. MÖ. 64 yılında Roma egemenliğine giren şehir, MS. 2. yüzyılda Roma İmparatorluğu hükümdarı Marcus Aurelius ya da Antoninus Pius döneminde İyonya kenti anlamındaki İonopolis adı verilmiştir. Ayrıca şehir, Apollon'un yılan formunda yeniden doğduğuna dair bir kült olan Glykon'a ve sahte peygamber olarak anılan Abonuteikhoslu Aleksandros'a ev sahipliği yapmıştır.
Türkler sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]1071 Malazgirt Savaşı'ndan sonra Anadolu'ya akın eden Türk Selçuklu Beylerinden Emir Karatekin 1084-85 yıllarında bölgeyi Türk hakimiyeti altına almıştır. Şehrin adı Selçuklu Hanedanı döneminde şimdiki halini almıştır.[4] Anadolu Selçuklu Devleti’nin yıkılmasından sonra Çobanoğulları Beyliği'nin, ardından Candaroğulları Beyliği'nin sınırları içinde kalan ilçe; 1383’de, I. Murad zamanında, Osmanlı Devleti’ne katılmıştır. Bölge Ankara Muharebesi'nden sonra tekrar Candaroğulları Beyliği'nin bir parçası olmuştur. İspanyol Seyyah Clavijo, 1404 yılında İnebolu'ya gelmiş ve bölgedeki kerestelerin çok iyi olduğundan bahsetmiştir.[5]
Osmanlı Hakimiyeti
[değiştir | kaynağı değiştir]Candaroğulları Beyliği'nin 1461 yılında Osmanlı'ya katılmasıyla birlikte İnebolu da Osmanlı hakimiyetine girmiştir. Osmanlı Devleti'nde yönetimsel anlamda yapılan düzenlemelerle 1896 yılında İnebolu ilçeye dönüştürüldü. 1880 ve 1885’te iki büyük yangın geçiren kentin ve çarşısı tamamen yanmıştır. Devrin Padişahı II. Abdülhamit zamanında, Kastamonu valisi olan Abdurrahman Paşa tarafından yapılan planla kent mimarisi yeniden düzenlenmiştir.[6]
1915-1920 arası
[değiştir | kaynağı değiştir]
İnebolu, Çanakkale Savaşı'nda 138 şehit verdi.[7] I. Dünya Savaşı sırasında 19 Temmuz ve 20 Eylül 1915 ile 8 Ocak 1916 tarihlerinde Ruslar tarafından bombalandı. Osman Nuri Bey tarafından 25 Kasım 1919'da İnebolu Müdafaa-i Hukuk kuruldu. Yönetime Müftü Ahmet Efendi seçildi.
İnebolu'dan Zeki Bey Sivas Kongresi'nde Kastamonu'yu temsil etti. 10 Aralık 1920 İnebolu'da Esliha ve Cephane Komisyonu ve Menzil Nokta Komutanlığı kuruldu ve başına Erzincan Küçük Zabit seçildi. Türk Kurtuluş Savaşı için, sıralamayla bitmeyen birçok isimler el ele verdi.
Kurtuluş Savaşı
[değiştir | kaynağı değiştir]
Dönemin önemli bir ticaret merkezi olan İnebolu ve İnebolu Limanı Türk Kurtuluş Savaşı'nda stratejik olarak önemli bir rol oynamıştır. Kurtuluş Savaşı'na katılmak için Ankara'ya gitmek isteyenlerin bir bölümü teknelerle İnebolu İskelesine geliyor ve buradan Anadolu'ya geçiyordu. İstanbul ve SSCB'den gelen savaş gereçlerinin Anadolu'ya giriş noktası da İnebolu iskelesi olmuştu. Bunu fark eden Yunanlar Karadeniz'deki donanmalarıyla iskeleyi denetlemeye başladı. Bundan sonuç alamayan Yunan savaş gemilerinden Panter ve Kılkış adlı iki Yunan zırhlısı 9 Haziran 1921'de İnebolu limanına geldi. Şehrin ileri gelenlerine ültimatom vererek cephane ve silahları iki saat içinde teslim etmesini söyledi. Savaş gemilerinin İnebolu'ya doğru hareket ettiği haberi zırhlılardan önce İnebolu'ya ulaşmış ve cephaneler bombalama karşında zarar görmemesi için iç kısımda kalan İkiçay Mevkii'ne, tepenin arkasında kalan ve zırhlıların top atışlarının ulaşamayacağı yerlere taşınmaya başlamıştı. Cephanelerin teslim edilmemesi üzerine Yunan savaş gemileri İnebolu'yu bombaladı ancak Yunanlar Kurtuluş Savaşı'nın gereksinimi olan insan ve cephanenin Anadolu'ya giriş yeri olan bu iskeledeki etkinliği önleyemedi.
Bombalanmanın yıl dönümü olan 9 Haziran, İnebolu Kahramanlık Günü ilan edilmiştir.[8]
İstiklal Madalyası ve Yiğit İnebolu
[değiştir | kaynağı değiştir]
1924 yılında, İstiklal Madalyası alan ilk ve tek ilçe olan İnebolu'ya, Atatürk'ün önerisiyle TBMM tarafından "yiğit" ünvanı verilmiştir. (İl olan diğer şehirlerimiz Kahramanmaraş 1925'te, Gaziantep ve Şanlıurfa ise daha sonra İstiklal Madalyası almışlardır.) İnebolulular, yiğit ünvanını, ''Bizler her Türk evladının yapacağı gibi vatani görevimizi yaptık, her Türk yiğittir, farkımız yoktur'' mantığıyla kullanmamışlardır. Bu yüzden de, bu ilçeye hala sadece İnebolu denmektedir.
Türk İstiklâl Mücadelesi sırasında; işgal ordularının el koyduğu Osmanlı silah ve cephanesi İstanbul’dan bin bir güçlükle tekne ve takalarla İnebolu’ya getirilmiş, mavnalarla (kayıklarla) sahile boşaltılmış, bu kutsal emanetler elden ele, yaşlı-genç, çocuk-kadın demeden, omuzlarda ve kağnılarla, İnebolu-Küre-Seydiler-Kastamonu yolu ile bağımsızlık savaşı veren Kuvayımilliye güçlerine Ankara’ya ulaştırılmıştır.
Yiğit İnebolu’nun kahraman kayıkçılarının; savaşta göstermiş olduğu bu takdire değer mücadele ve vatan için yapılan unutulmaz hizmetleri göz ardı edilmemiş, TBMM tarafından 11 Şubat 1924 tarihinde yapılan 99. oturumunda 66 numaralı Kanunla İnebolu Mavnacılar Loncasına, “Beyaz Şeritli İstiklâl Madalyası ve Beratı” taltif edilmiştir. İnebolu Mavnacılar Loncasına verilen bu beyaz şeritli altın madalya ve berat, kayıkçıların şahsında tüm İnebolu halkına verilmiş bir madalyadır.[9]
İnebolu kayıkçılarının gayret ve başarıları 9 Nisan 1924 tarihli TBMM kararıyla Beyaz Şeritli İstiklâl Madalyası ile ödüllendirilmiştir.[10]
Cumhuriyet dönemi
[değiştir | kaynağı değiştir]1923'te Cumhuriyet’in ilanından sonra Yunan Hükûmeti ile yapılan mübadele anlaşmasından sonra ilçe çevresinden 2000 Rum Yunanistan’a göç ettirilmiş, bazı Rumlar İnebolu'daki köy isimleriyle aynı adı taşıyan köyler kurmuşlardır.[5] Mübadele sonrası İnebolu’da Rum kalmamış, ilçedeki köylerin Rumca isimleri de Türkçeleştirilmiştir. Mübadele öncesinde burada yaşayan Rumların torunları tarafından ilçeye ziyaretler yapılmıştır.[11][12]
Şapka ve kıyafet devrimi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Atatürk 23 Ağustos 1925'te Kastamonu'ya gelmiştir. Burada İnebolu heyetini kabul etmiş ve yapılan davet üzerine 25 Ağustos 1925 Salı günü saat 11.00'de Kastamonu'dan İnebolu'ya hareket etmiştir.
27 Ağustos 1925 Perşembe günü İnebolu Türk Ocağı'nda tarihi Şapka Nutku'nu söylemiştir. Mustafa Kemal Atatürk'ün İnebolu'ya 1 gün için gelip 3 gün kaldığı, Şapka ve Kıyafet Devrimi'nin ilk Nutkunu söylediği, "Bu serpuşun adına şapka denir" dediği 25-28 Ağustos tarihleri arasında her yıl törenler yapılmaktadır.[13][14][15]
İnebolu Türk Ocağı, 1931 yılında kapatılmış ve bina halkevi olarak kullanılmaya başlanmıştır. 1951 yılında da Halkevlerinin kapatılmasıyla bina hazineye geçmiş; 1956'da belediyeye devredilmiş, vapur acentesi ve lokanta olarak işletilmiştir. 1999 yılında Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğüne devredilmiş, 2005'te başlayan restorasyon çalışmalarının ardından ziyarete açılmıştır.[16] 2020 yılında ise müze olarak kullanılması üzerine çalışmalar başlatılmıştır.[17]
Nüfus
[değiştir | kaynağı değiştir]| Yıl | Toplam | Şehir | Kır |
|---|---|---|---|
| 1927[18] | 47.313 | 5.675 | 41.638 |
| 1935[19] | 50.559 | 5.085 | 45.474 |
| 1940[20] | 48.991 | 4.294 | 44.697 |
| 1945[21][a] | 19.853 | 4.302 | 15.551 |
| 1950[22] | 32.444 | 4.533 | 27.911 |
| 1955[23] | 35.598 | 5.568 | 30.030 |
| 1960[24] | 40.279 | 5.873 | 34.406 |
| 1965[25] | 40.705 | 5.935 | 34.770 |
| 1970[26] | 41.333 | 6.659 | 34.674 |
| 1975[27] | 41.447 | 6.824 | 34.623 |
| 1980[28] | 41.954 | 7.163 | 34.791 |
| 1985[29] | 42.533 | 7.699 | 34.834 |
| 1990[30][b] | 27.944 | 8.350 | 19.594 |
| 2000[31] | 26.848 | 9.486 | 17.362 |
| 2007[32] | 24.699 | 9.747 | 14.952 |
| 2008[33] | 24.144 | 9.465 | 14.679 |
| 2009[34] | 23.794 | 9.547 | 14.247 |
| 2010[35] | 23.237 | 9.283 | 13.954 |
| 2011[36] | 23.098 | 9.653 | 13.445 |
| 2012[37] | 22.717 | 9.816 | 12.901 |
| 2013[38] | 22.841 | 9.466 | 13.375 |
| 2014[39] | 22.918 | 9.855 | 13.063 |
| 2015[40] | 22.144 | 9.509 | 12.635 |
| 2016[40] | 22.141 | 9.880 | 12.261 |
| 2017[40] | 21.716 | 9.732 | 11.984 |
| 2018[40] | 21.738 | 10.721 | 11.017 |
| 2019[40] | 20.980 | 10.325 | 10.655 |
| 2020[40] | 20.877 | 10.484 | 10.393 |
Coğrafya
[değiştir | kaynağı değiştir]Konum
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Karadeniz Bölgesi’nin Batı Karadeniz bölümünde yer almaktadır. Anadolu Yarımadası’nın kuzeyinden geçen 42 derece kuzey paraleli ile 34 derece doğu meridyeninin kesiştiği noktanın yaklaşık 25 km batısındadır. 89 km. güneyinde yer alan Kastamonu’nun kıyı şeridindeki şirin bir ilçesidir. Kuzeyden Karadeniz’le çevrili olan ilçemiz doğuda Bozkurt, batıda Doğanyurt, güneyde ise Devrekani, Küre ilçelerine komşudur.
Batı Karadeniz bölümünün hemen kıyı gerisinden itibaren yükselen, kıyıya paralel uzanan İsfendiyar (Küre) genç kıvrım dağlarının kuzey eteklerinde yer alan ilçe, 474 km²'lik alan sahip olan İnebolu’nun kıyıdan 14–18 km kadar içerilerine sokulan güney sınırı Karacehennemboğazı Çayı’nın ikiye ayrıldığı kısmın biraz kuzeyinde Karadeniz’e yaklaşmaktadır. Merkez nüfusu 9800'dür.
İklim
[değiştir | kaynağı değiştir]Bölge genel olarak Karadeniz iklimine sahiptir. Fakat özellikle bahar aylarında meydana gelen sisle Karadeniz Bölgesi'nin tipik ikliminden biraz farklılıklar göstermektedir. Kışları serin ve yağışlı, yaz ayları sıcak, nemli ve yağışlıdır. Nispi nem seviyesi her mevsim yüksek olan ılıman bir iklime sahiptir.
İnebolu'nun uzun yıllar (1960-2005) değerlerine bakıldığında; sıcaklık ortalaması: 13,1 derecedir. Ekstrem sıcaklık değerlerine bakıldığında; En yüksek sıcaklık 1977 yılı Ağustos Ayında 35,8 derece, en düşük sıcaklık ise 1985 yılı Şubat ayında -9,2 derece olmuştur.
İlçede yıllık ortalama 1000 mm civarında yağış almaktadır. Genelde ilçe merkezine yağmur yağışı düşmesine rağmen biraz yukarılara doğru çıkıldıkça kar yağışı oranı artarak devam etmektedir. İlçeye kar düşse de genelde erimesi birkaç günü geçmemektedir. İlçede en çok kar yağışı 1985 yılında 146 cm. yağmıştır. Bir sene içerisinde yağışlı gün sayısı 140 gündür. En çok yağış Aralık-Mart ayları arasında olmaktadır. Yağışlar genelde normal ve sağanak şeklinde yağışlardır. İlçede yılda ortalama 21 gün sis, 3 gün kırağı görülmekte, sıcaklığın sıfırın altına düştüğü gün sayısı ile 19 gün olarak tespit edilmiştir. Hakim rüzgâr yönü SSW (Güney-Güneybatı) yönüdür. Deniz suyu sıcaklığı ortalaması; 13,8 derecedir.
Bitki örtüsü
[değiştir | kaynağı değiştir]Yüksek sıcaklık frekanslarının düşük ve okyanusal hüküm sürdüğü kıyı kesimlerde, 250–300 m kadar sıcaklık istekleri, yüksek bazı maki elemanları ile Karadeniz’in daha nemcil türlerinin bir arada bulunduğu psödomaki yaygındır. Daha gerideki platolar sahasında, yerini kestane ve meşe ormanlarına bırakır. Plato sahasından dağlık alanların kuzeyinde kayın ormanları, güneyinde meşeler daha yaygındır. Daha yukarılarda ise karaçam ormanları yaygındır.
Akarsular
[değiştir | kaynağı değiştir]Yüksek ve engebeli bir yapıya sahip olan ilçe arazisine yerleşmiş bulunan akarsular, sularını denizlere gönderebilmek için üzerinde yer aldığı yataklarını, derin bir şekilde kazmışlardır.İsfendiyar Dağları’nın denize bakan yamaçlarından doğarak denize ulaşan çaylardan ibaret olan ilçe akarsuları içinde, önemli bir akarsu mevcuttur. İki çay adı verilen bu akarsuyun rejimi düzensizdir ve ilçeyi ikiye ayırır diğerleri ise şunlardır: Karacehennemboğazı Çayı, Kızılkara Çayı, Manastır Çayı, Adıyaman Çayı, Gemiciler Çayı. Belirtilen çaylar da rejimi düzensiz akarsulara dâhildir. İlçe çevresinde, yükseklikleri 400 m ile 1200 m arası değişen tepeler mevcuttur. İlçenin yer aldığı vadinin, ağız kısmının doğu ve batı bölümlerinde yer alan tepelerden, güneydoğuda yer alan Geriş Tepesi 495 m güneybatıda yer alan İslam Tepesi 589 m yüksekliğe sahiptir. Diğer tepeler ise; doğuda Darıca Tepesi, batıda Abaş Tepesi, daha batıda Kaleştiren Tepesi, doğuda Manastır Tepesi, güney batıda Çuha Tepesi, güneydoğuda Yukarı Vozu Tepesidir.
İdari yapı
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu ilçesi mülki alanı, merkezi 9,5 km² toplamda ise 395 km² dir. İlçenin toplam olarak 34 km sahil kıyı şeridi bulunmaktadır.
İlçe sınırları içinde 1 belediye teşkilatı, 81 köy ve 138 bağlı mahalle bulunmaktadır. İlçe Merkez Belediyesi 10 mahalleden oluşmaktadır.
Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi'nin 2015 verilerine göre İnebolu'nun genel nüfusu 22.144’tür. Bu nüfusun 9 bin 509'u ilçe merkezinde, 12 bin 635'i ise köylerde yaşamaktadır.
Ekonomi
[değiştir | kaynağı değiştir]Balıkçılık
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu'da tutulan hamsi ve diğer balıklar tüm Türkiye'ye gönderilmektedir.
Tarım
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu köylerinin genel geçim kaynağıdır.
Ticaret
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Limanı her türlü yolcu giriş çıkışına açık olup, ithalat ve ihracat yapılabilmektedir. Kapasite artırımı çalışmaları devam eden limana 10.000 grostonluk gemiler yanaşabilmekte olup, ahşap doğrama, yonga levha, ağaç parke, bakırlı prit, sigara kağıdı, kristal şeker, gübre vb. ürünlerin ihracı ve ithalatı yapılmaktadır. Yılda çokça turizm amaçlı yat ve gezi teknesinin uğradığı ve konakladığı liman sahasında bir ahşap Tekne-Yat yapım tersanesi ve balıkçı barınağı bulunmaktadır. ayrıca Rusya'dan gelen özel gemilerinde dinlenme tesisi de denilebilir.
Küre'de çıkarılan bakır madeni İnebolu Limanı'ndan gemilerle taşınmaktadır. Bir dönem madenin Küre'den limana nakli için ETİ Bakır A.Ş. tarafından Alman PWAŞ firmasına 5 milyon dolara yaptırılan teleferik ise 1988 yılında hizmete girdikten 1 yıl sonra işletmeci firma tarafından elektrik maliyetlerinin yüksek bulunması, verimsizlik gibi sebepler gösterilerek devre dışı bırakılmıştır.
Kültür
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Evleri
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Evleri genelde 3 katlı bahçeli yapılardır. Bahçelerde erik, fındık, dut, elma, ceviz gibi meyve ağaçları bulunur. Hemen hemen her bahçede su kuyusu bulunur. Ayrıca bahçelerde yaz sohbetleri için çardak veya avlu içinde oturma mekanları bulunur.
Evler genelde bordo-beyaz renktedir. Bordo rengini Aşı Köyü'nden çıkarılan toprakla yapılan Aşı Boyasından alır. Aşı boyası bu ahşap evleri 20 yıl boyunca rahatlıkla koruyabilmektedir.
Evin çatısı genelde dört tarafa eğimlidir. Çatı denizden çıkarılan ve Marla Taşı (Arduaz) denilen geniş ve ince taşlarla örtülmüştür. Çatıda taş kullanılmasının sebebi son derece sert Karadeniz poyraz rüzgârlarında çatının dayanıklı olmasıdır. Marla taşı ise ince, düz yapısı ve ısı yalıtımına sağladığı katkıdan dolayı tercih edilmiştir.
Bodrum kat soğuktan korunmak ve rutubeti önlemek amacıyla taştan yapılır. İnebolu merkezinde bu bodrum katları iş yeri veya kiler olarak, kırsalda ise ahır olarak kullanılır. Her kat yüksek tavanlı, bol pencereli ve bağımsız bir daire şeklinde ana salona açılan odalar şeklinde tasarlanmıştır. Kat girişleri ana kapı girişinden veya dışarıdan merdivenle ayrılır. Bunun amacı ise aile genişledikçe bağımsız olarak evin rahat bir şekilde kullanılabilmesidir. Her katta tuvalet ve banyo bulunmaktadır. Bunun yanı sıra yatak odasında dolap denilen bugünkü kullanımda ebeveyn banyoya karşılık gelen ilk bakışta gardrop izlenimi uyandıran küçük banyo bulunur. Bazı evlerde iki odadan oluşan çatı katı da bulunur.
Bu tarihi evler Kültür Bakanlığı, Kastamonu Valiliği ve Ankara Mimarlar Odası'nın İnebolu Evlerini Yaşatma Projesi (İNEYAP) çerçevesinde koruma altına alınmıştır. Birçok evin de restorasyonu yapılmaktadır.
-
Genel görünüm (Ekim 2006) -
İnebolu Evleri -
İnebolu Evleri -
İnebolu Evleri -
İnebolu Evleri
İnebolu Kayığı (Denk)
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Kayığı, Denk Kayığı, İnebolu Kütüğü, Taş Kayığı, Pazar Kayığı gibi isimler altında bilgilere rastlanan ve literatüre İnebolu Kayığı olarak girmiş Pereme tipi teknedir. Önce "kabuk tekniği" ile yapılmış tek Anadolu teknesidir. Bu teknik günümüzdeki gemi yapım tekniğinin bir önceki şekli ve temeli olarak bilinir. Ortalama boyu 10-11 metredir. Bu teknikle yapılmış ve bütün olarak korunabilmiş dünyadaki tek tekne İstanbul'daki Deniz Müzesi'nde sergilenmektedir. Sergilenen bu teknenin diğer bir özelliği ise, Kurtuluş Savaşı'nda ikmal amacıyla bölgede kullanılan bir tekne olmasıdır.
İnebolu Türküleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Gıydıvanın Kızları
- Birini De Yavrum Birini
- Çayırda Buldum Seni
- Çifte Çıkar Martinimin Dumanı
- Elma Attım Nar Geldi
- Aktaşın Karası
- Hep Beraber Başlayalım
- İndim Dere Beklerim
- Pınar Başı Burma Burma
- Aktaşın Pınarları
- İnebolu'dan Kum Gelir
Folklor
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Gemici ve kahramanlık türküleri
- Yöresel Giysiler
- Heyamola Oyunu
- Kaşık Oyunu
- Horon
- Davul oyunları
Yemek
[değiştir | kaynağı değiştir]- İnebolu Pidesi (Pazar Pidesi)
- İnebolu Kestanesi
- Sabah güveci
- Kulak makarnası
- Kulak makarnası içine et konularak katlanmış yufkanın haşlanmasıyla yapılır.
- Kızılcık Tarhanası Çorbası
- Olgun kızılcıkların unla hamur yapılıp kurutulmasıyla hazırlanan çorba malzemesine kızılcık tarhanası denir. Bu tarhanadan yapılan çorba kızılcık çorbasıdır.
- Haluşka (Kulaklı makarna ile aynıdır)
- Hamurdan yapılan etli yemek. Çeşitli bölgelerde mantı olarak bilinmektedir. Muska şeklinde hazırlanan hamur haşlanır ve üzerine tereyağı gezdirilerek ya da yoğurt ve biberli sos eklenerek servis edilir.
- Bulgurlu Pazı Çorbası
- Mangır Çorbası
- Hamurlu Gözleme
- Fasulyeli Erişte
- Pıs
- Samsi
- Kaşık Helvası
- Zarbana (Özlüce) Baklavası
- Paklalı Makarna
- Cevizli Mantı
- Hamullu Ekmek
İnebolu Feneri
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu Feneri, İnebolu'da denize bakan bir yamaçta kurulmuş, şu an terk edilmiş, 145 senelik bir deniz feneri vardır.
Fenerin özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Yeri: İnebolu Burnu
- Yapım tarihi: 1863
- Mevkii: 41° 58'42" N - 33° 45'54" E
- Karakteri: Fi W 10s
- Denizden yüksekliği: 38 metre
- Yerden yüksekliği: 9 metre
- Işık menzili: 11 deni mili
- Yapısı: Yıkılmak üzere olan fener evi ve beyaz beton kule
Eğitim
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu ilçesinde bulunan eğitim kurumları şunlardır:[41]
Yükseköğretim Kurumları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kastamonu Üniversitesi İnebolu Meslek Yüksekokulu
Ortaöğretim Kurumları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Evliya Çelebi Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- İbn-i Sina Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- İnebolu Anadolu İmam Hatip Lisesi
- İnebolu Anadolu Lisesi
- İnebolu Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- Piri Reis Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- İsmetpaşa Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- İstiklal Yolu Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
- Prof.Dr.Fuat Sezgin Anadolu Lisesi
İlköğretim Kurumları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Hüseyin Avni İlkokulu
- İnebolu Azize Ana Ortaokulu
- Vali Enis Yeter Anaokulu
- Mustafa Şerbetçi İlkokulu
- Kabalar Ortaokulu
- Atabeyli Ortaokulu
- Evrenye Mehmet İnce Ortaokulu
- Mehmet Bülent Özyürük İlkokulu
- Mehmet Bülent Özyürük Ortaokulu
- İnebolu İmam Hatip Ortaokulu
- Şeyhömer Nadir Ertan Uygun İlkokulu
- Kabalarsökü İlkokulu
- Akgüney Ceyda Çetinkaya İlkokulu
- Toklukaya Yele İlkokulu
- Korupınar İlkokulu
- Yukarı İlkokulu
- Dikili İlkokulu
- Kuzluk İlkokulu
- Akgüney Şehit Hayrettin Taşdelen İlkokulu
- Hamitköy Hasan Kaynar İlkokulu
- 9 Haziran Ortaokulu
- Uğrak İlkokulu
- Özlüce Ortaokulu
- Atatürk Ortaokulu
- Atabeyli İlkokulu
Spor
[değiştir | kaynağı değiştir]İneboluspor İnebolu'nun amatör futbol takımıdır. 1960'lardaki Doğanspor ve Güneşspor rekabeti sonrasında iki takımın birleşmesiyle kurulmuş ve 1970'li yıllarda Kastamonu Amatör Ligi'nde defalarca şampiyon olmuştur. Ancak son yıllarda eski başarısını yakalayamamıştır. İnebolu'da çim zemini olan bir stadyum bulunmaktadır. Ayrıca Özlüce'de (Zarbana) her yıl amatör futbol turnuvaları düzenlenmektedir.
İnebolu'da 2. spor kulübü İnebolu Gençlik ve Spor Kulübü adı altında 2007 yılında kuruldu. İnebolu Gençlik ve Spor Kulübü'nde Halkoyunları, Futbol, Tekvando, Masa Tenisi branşlar bulunmaktadır. Bu branşlarda 400 sporcu bulunmaktadır.
İnebolu'da son yıllarda özellikle okullarda voleybola ve masa tenisine olan ilginin arttığı görülmektedir.
Turizm
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu, son yıllarda ilgi çekmeye başlayan turistik yerlerdendir. Denizin yanında özellikle doğal güzelliği, yemyeşil tepeleri hayranlık uyandırmaktadır. 2 adet plajın yanı sıra Cide ve Abana yolları güzergahında birçok güzel koylardan plaj olarak yararlanılmaktadır. Özellikle Özlüce köyü sahillerinin güzel kumsallar çadır ve karavan turizmi için çok elverişlidir.
Basın
[değiştir | kaynağı değiştir]İnebolu'da çeşitli gazeteler yayımlanmıştır. Daha önce İnebolu ve Hakkın Sesi gazeteleri yayımlanmıştır. Şu anda Yeni İnebolu Gazetesi, İnebolu Postası yanı sıra, internet üzerinden hizmet veren ve açıldığı günden beri yüzbinlerce kullanıcının ziyaret ettiği İnebolu Haber Gazetesi yayımlanmaktadır.
Galeri
[değiştir | kaynağı değiştir]-
Boyranaltı -
Boyranaltı'ndan Gün Batımı -
Liman Yolu -
Boyranalti Yolu -
Inebolu'da Güneşin Batışı -
Inebolu'da Kış -
Park -
Karlı Yol
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ http://www.inebolu.gov.tr/kaymakam-ahmet-vezir-baycar[ölü/kırık bağlantı] [yalın URL]
- ^ "il_ilce_alanlari.pdf" (PDF). hgk.msb.gov.tr. 23 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2015.
- ^ "İnebolu Coğrafi Bilgiler". yerelnet.org.tr. 20 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2012.
- ^ İnebolu Kaymakamlığı - Özdemir CODUR-Şef. "İNEBOLU'NUN TARİHİ". www.inebolu.gov.tr. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2020.
- ^ a b "İnebolu (Abonuteikhos, Abana, İonopolis) Tarihi". Özhan Öztürk Makaleleri. 20 Aralık 2017. 23 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2020.
- ^ "İlçemizin Tarihi". T.C. İnebolu Belediyesi. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2020.
- ^ "Çanakkale Müzesi". www.canakkalemuzesi.com. 22 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "9 Haziran İnebolu Kahramanlık Günü". T.C. İnebolu Belediyesi. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "İstiklâl Madalyamız". T.C. İnebolu Belediyesi. 18 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2020.
- ^ "İstiklâl Madalyamız". T.C. İnebolu Belediyesi. 18 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ Yıldırım, Fethican. "Bu dostluğu ölüm de bitiremedi". Milliyet. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ Yıldırım, Kadir (2015). "Rum dedesinin izini İnebolu'da aradı". Anadolu Ajansı. 17 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "Kastamonu - Atatürk'ün İnebolu'ya Gelişi, Şapka ve Kıyafet İnkılabı'nın 90. Yıl Dönümü". Haberler.com. 2 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "ATATÜRK'ÜN İNEBOLU'YA GELİŞİ, ŞAPKA VE KIYAFET İNKILABI'NIN 91. YIL DÖNÜMÜ COŞKUYLA KUTLANDI". Milliyet. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "ŞAPKA VE KIYAFET İNKILABININ 92' İNCİ YILDÖNÜMÜ KUTLAMALARI". inebolu.gov.tr. 17 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "İnebolu Türk Ocağı". T.C. İnebolu Belediyesi. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "Türk Ocağı İstiklal Yolu Müzesi'ne start verildi". Sabah. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2020.
- ^ "Fasikül I: Mufassal Neticeler İcmal Tabloları" (PDF). 28 Teşrinevvel 1927 Umumî Nüfus Tahriri. DİE. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021.
- ^ "1935 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 20 İlkteşrin 1935 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021.
- ^ . "Vilâyetler, kazalar, Nahiyeler ve Köyler İtibarile Nüfus ve Yüzey ölçü" (PDF). 20 İlkteşrin 1940 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 20 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016.
- ^ . "1945 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 21 Ekim 1945 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021.
- ^ . "Vilayet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 22 Ekim 1950 Umumi Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021.
- ^ . "1955 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). 23 Ekim 1955 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2021.
- ^ . "İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibarıyla nüfus" (PDF). 23 Ekim 1960 Genel Nüfus Sayımı. DİE. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2021.
- ^ "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
- ^ "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
- ^ "2013 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
- ^ "2014 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
- ^ a b c d e f
- "Merkezi Dağıtım Sistemi" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 13 Nisan 2016.
- "İnebolu Nüfusu - Kastamonu". nufusu.com. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021.
- "Kastamonu İnebolu Nüfusu". nufusune.com.
- ^ "İnebolu Okullar ve Diğer Kurumlar". meb.gov.tr. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2017.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- İnebolu Kaymakamlığı 8 Kasım 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- İnebolu Belediye Başkanlığı 20 Ocak 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
