Arslan Yabgu
Arslan bin Selçuk, Selçuklu hanedanının atası olan Selçuk Bey'in Mikail Bey'den sonraki büyük oğludur (ö. 1032). Türkiye Selçuklu Devleti'ni kuran Kutalmışoğlu Süleyman Şah'ın dedesidir.
Bazı kaynaklarda kendisinden İsrail (Yabgu) olarak bahsedilmekle birlikte daha çok Türkçe adı Arslan Yabgu ile tanınan bu Selçuklu beyi, ilk defa Karahanlılar'la Samanîler arasındaki mücadelede dikkatleri üzerine çeker. 992 yılında Karahanlı hükümdarı Buğra Han Harun bin İlig Han, Samanî topraklarının bir kısmını işgal edince dönemin Samanî hükümdarı II. Nuh, Selçuk Bey'den yardım ister. O da bu çağrının akabinde oğlu Arslan kumandasındaki bir orduyu yardım için Samanîlere gönderir. Arslan'ın yardımıyla Samanîler Karahanlıları mağlup eder. Bu vesileyle Buhara ile Semerkant arasında yer alan Nur kasabası bölgesi Selçuklulara yurt olarak verilir.
999 yılında Karahanlıların Samanîlere ait Buhara'yı almasıyla Samanîler Devleti fiilen sona ermiş oldu. Bu hadise Arslan'ın ve ona bağlı Türkmenler'in nüfuz ve itibarını daha da artırdı. Karahanlıların elinden kaçmayı başaran Samanî şehzadesi Ebu İbrahim el-Muntasır, Arslan'dan yardım istemek durumunda kaldı. Birlikte, 1003 yılında Semerkant'a gelerek Karahanlı Subaşı Tegin'i bozguna uğrattılar. Akabinde İlig Han Nasr'ı mağlup ettikleri gibi ertesi yıl da Karahanlılar'a karşı aynı zaferi tekrarladılar.
1009 yılında Selçuk'un Cend kentinde ölmesi üzerine; Arslan, Yabgu unvanını alarak ailenin başına geçer. 1012 yılında Karahanlı hükümdarı İlig Han Nasr'ın ölümü üzerine, aynı aileye mensup olan Ali Tegin ile bir anlaşma yapar. Anlaşmaya karşı çıkan Karahanlı aile mensuplarını bozguna uğratır ve 1020-1021 yılları arasında Buhara'da hakimiyet elde eder.
Tüm bunlar üzerine gerçek bir endişeye kapılan zamanın Karahanlı hükümdarı Yusuf Kadir Han ve Gazneli Sultanı Mahmut, 1025 yılında Maveraünnehir mülakatında bulunur. Bu mülakat sonucunda, Arslan Yabgu idaresindeki Selçuklulara karşı gerekli tedbirler alınarak, bu insanların Türkistan ve Maveraünnehir’den uzaklaştırıp Horasan'a sürülmesi kararlaştırılır. Bu ittifaka kuvvet yetiremeyeceğini bilen Arslan Yabgu müttefiki Ali Tegin ile çöllere çekilir.
Gazneli Mahmud, "mertliği, savaşçılığı ve yıldırım hızıyla düşman üzerine saldırması gibi meziyetleri sebebiyle herkesin çekindiği" Arslan Yabgu'yu yakalamak için hileye başvurur. 1025 yılında bir ziyafet için Semerkand'a çağırdığı Arslan Yabgu'yu oğlu Kutalmış ve birtakım arkadaşlarıyla birlikte yakalayarak Kalincar Kalesi'ne hapseder. Ona bağlı birçok Türkmen, Gazneli Mahmud tarafından öldürülür, geride kalmış olanlar da lidersiz bir şekilde dağılmak durumunda kalırlar.
1030 yılına gelindiğinde Selçuklu ailesinde Arslan Yabgu'nun tevkifiyle ön plana çıkan Arslan'ın yeğenleri Tuğrul Bey ve Çağrı Bey Gazneli Mahmud'un ölümüyle başa geçen oğlu Sultan Mesud'dan Arslan Yabgu'nun serbest bırakılmasını isterler. Aynı mesajla kendisine itaat edeceklerinin mesajını da ileten Tuğrul ve Çağrı beylerin teklifi üzerine Sultan Mesud, Arslan Yabgu'yu Belh'e getirir. Ondan yeğenlerine bozgunculuktan vazgeçmelerini söylemesini emreder. Arslan Yabgu da Tuğrul Bey, Çağrı Bey ve Musa Yabgu'ya haber göndererek Sultan Mesud'un buyruğunu iletir. Ayrıca elçiye bir "biz" (dikiş aleti) vermelerini ister. Elçi mesajı ileterek; mesaj mahiyetindeki "biz"i teslim edince onlar yeniden karışıklık çıkarmaya başlar. Bunun üzerine Gazneli Sultan I. Mesut, Arslan Yabgu'yu yeniden hapse attırır.
Türkmenlerin Arslan Yabgu'yu kurtarma teşebbüslerine karşın hapishaneden kurtulamaz. Sadece oğlu Kutalmış bir fırsatını bulup hapishaneden kaçarak Buhara'ya döner.
Arslan Yabgu yedi sene kaldığı hapishanede vefat eder.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Merçil, Erdoğan, “Arslan b. Selçuk”, (1974) Küçük Türk İslam Ansiklopedisi, Cilt:I, Sayfa:174-175 İstanbul.
- Naşır İbn Ali El-Hüseyni, (Türkçe çev.: Necati Lügal) (Yeni bas. 1999) Ahbarü'd-Devleti's-Selçukiyye Ankara: Turk Tarih Kurumu ISBN 9751611504
- Muhammed b. Ali b. Süleyman er-Râvendi, (Türkçe çev.:Ahmed Ateş) (1999) Râhat-Üs-Sudûr ve Âyet-Üs-Sürûr (Gönüllerin Rahatı ve Sevinç Alâmeti), Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları,
- Turan, Osman (1969) Selçuklular Tarihi ve Türk İslam Medeniyeti, İstanbul:Boğaziçi Yayınları, ISBN 9754511004
- Köymen, Mehmet (1979 4. bas. 2011), Büyük Selçuklu İmparatorluğu Tarihi 1. Cilt. Kuruluş Devri, ', Ankara: Türk Tarih Kurumu ISBN 9751601177
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özaydın, Abdülkerim "Arslan bin Selçuk" (1991) TDV İslam Ansiklopedisi Cilt:3 Sayfa:402-403 Online:
[1]13 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.