İçeriğe atla

Hyracodontidae

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Hyracodontidae
Yaşadığı dönem aralığı: 48,6-26,3 myö
Briceriyen-Neojen[1] 
Hyracodon, Heinrich Harder (1920)
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Mammalia
Takım: Perissodactyla
Üst familya: Rhinocerotoidea
Familya: Hyracodontidae
Cope, 1879
Alt taksonlar[1]

Hyracodontidae, Eosen ila Geç Oligosen dönemleri arasında Asya ve Amerika'da yaşamış tek toynaklıları içeren bir familya.[1]

Hyracodon

Hyracodontidler, uzun ince bacaklara ve ayaklara sahip olmaları bakımından belki de gergedanların en sıra dışı olanıydı. Bu anlamda, diğer gergedanlardan farklı olarak vücutları daha çok ata benziyordu, ancak atlardan farklı olarak, hyracodonlar dört ayağının hepsinde üç parmağını tutuyordu. Hyracodontidler, küçük, midilli büyüklüğündeki türlerden, şimdiye kadar yaşamış en büyük kara memelilerinin bazılarına kadar değişen boyutta aşırı farklılıklar gösterdi.[2]

Grup adını, Kuzey Amerika'nın orta Eosen döneminden gelen kabaca midilli büyüklüğünde bir hayvan olan Hyracodon'dan alıyor. Hyracodontidler hem Kuzey Amerika'da hem de Asya'da yaşadılar, ancak Asya'da belki daha başarılıydılar. Oligosen ve Erken Miyosen boyunca, şimdiye kadarki en büyük kara memelisi olan Indricotherium, Orta Asya'da dolaştı. Indricotherium, modern zürafaların yapabildiğine benzer yüksekliklerde ağaç tepelerinden beslenebiliyordu. Bununla birlikte, bir zürafanın aksine, Indricotherium bu yüksekliklere çok uzun boynu ve bacakları ile değil, sadece muazzam boyutundan dolayı ulaştı.[2]

  1. ^ a b c "Fossilworks: Hyracodontidae". fossilworks.org. 20 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2021. 
  2. ^ a b "Hyracodontidae | Perissodactyl". research.amnh.org. 26 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Lucas, S. G. & Sobus, J. C., (1989), The Systematics of Indricotheres. 358–378 in Prothero, D. R. & Schoch, R. M., (eds.) 1989: The Evolution of Perissodactyls, Oxford University Press, New York, New York & Oxford, England.