Minas Gerais
| Minas Gerais Estado de Minas Gerais | |
|---|---|
  | |
 | |
| Ülke |  Brezilya |
| Başkent | Belo Horizonte |
| Nüfus (2010) | |
| • Toplam | 21.411,923 |
| • Yoğunluk | 33.41/km² |
| ISO 3166 kodu | BR-RR |
Minas Gerais Brezilya'nın 26 eyaletinden biridir. Ülkenin güneydoğusunda yer alır. En kalabalık ikinci, yüzölçümü bakımından en büyük dördüncü eyalettir. Belo Horizonte başkenti ve en büyük şehridir. Fiat'ın Brezilya fabrikası burada yer alır.[kaynak belirtilmeli]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Yerli yerleşimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Minas Gerais bölgesinde yerli halklar, Luzia kadını'nın tahmini yaşına göre, 11.400 ila 12.000 yıl kadar önce yaşadı. Amerika'da bulunan en eski insan fosili Luzia, Belo Horizonte Metropolitan Bölgesi'nin Lagoa Santa ve Pedro Leopoldo bölgesindeki bir mağara olan Lapa Vermelha'daki kazılarda bulundu.[1][2][3] Januária, Montalvânia, Itacarambi ve Juvenília belediyelerinin bulunduğu bölgede, Minas Gerais'in kuzeyindeki arkeolojik kazılar, ilk yerleşimin 11.000 ila 12.000 yıl önce olduğuna dair tahminine yol açtı. Bu dönemden itibaren taş veya kemik kullanımı, mezarlık ve küçük tahıl ambarlarının oluşturulması, mağara resimleri gibi kültürel özellikler ortaya çıkmıştır. Daha sonra yaklaşık dört bin yıl önce başta mısır olmak üzere sebze yetiştiriciliğinin yapıldığı ve iki bin yıl önce seramik ürünlerin üretilmeye başlandığı tahmin edilmektedir.[4]
1970'lerde Luzia'nın keşfi, Amerika kıtasına yerleşimin, avcı toplayıcıların Asya'dan, muhtemelen Bering Boğazı yoluyla Beringia adlı (son buzul çağı sırasında denizin çekilmesiyle geride kalan) bir kara köprüsü yoluyla göç edilerek başladığı hipotezine yol açtı.[3][4] Minas Gerais yerli halklarının yanı sıra Brezilya ve Güney Amerika'nın tamamı Kuzey Amerika üzerinden oraya göç eden grupların torunlarıdır.[5]
Minas Gerais eyaletinde yüzden fazla yerli grup yaşıyordu.[6] Bölgede, 16. yüzyıla kadar Xakriabá, Maxakali, Crenaques, Aranãs, Mocurinler, Atu-auá-araxás ve Purí gibi Macro-Jê dili konuşan yerli halkları yaşıyordu.[7] Ancak Portekiz kolonizasyonundan birkaç on yıl sonra köleleştirildiler ve yüzyıllarca Bandeiranteler tarafından çiftliklerinde çalışmak veya satılmak üzere esir alındılar. İsyan edenlerse soykırıma tabi tutuldu.[8] Günümüzde burada beş grup vardır: Xakriabá, Crenaques, Maxakalis, Pataxóler ve Pankararus.[6]
Sömürge dönemi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Sömürge döneminde, Brezilya'nın iç kesimleri Portekiz ve bandeiranteler tarafından sömürgeleştirildi. Brezilya altına hücumu, altın (1693'te keşfedildi), değerli taşlar ve daha sonra Demir Dörtgen bölgesinde çok bulunan doğal oluşumlu itacolumite kayasından çıkan elmas damarlarını arayan yeni yerleşimcilerin buraya akınına neden oldu. Bu, iç toprakların işgalini artırdı ve birkaç yeni köyün kurulmasına yol açtı.
1697'de Portekizliler, Rio de Janeiro ve Paraty şehirlerinin limanlarını mineral zengini Ouro Preto, Serro ve en kuzeydeki Diamantina bölgelerine bağlayacak "kraliyet yolu" Estrada Real'in yapımına başlamak için köleleştirilen Afrikalı iş gücünü kullandılar.
1753'te Rosa Egipcíaca köleleştirildi ve hastalanıp dini görüşleri oluşana kadar bölgedeki bir madende fahişe olarak çalışmaya zorlandı. Bu görüşler, tutuklanmasına ve hapsedilmesine ve nihayetinde Engizisyon tarafından sorgulanmasına yol açtı. Görüşlerini Brezilya'da siyahi bir kadın tarafından ilk defa yazılan Sagrada Teologia do Amor Divino das Almas Peregrinas adlı kaydetmişti.[9]
1720'den önce Minas Gerais, São Vicente Kaptanlığı'nın parçasıydı (daha sonra adı São Paulo e Minas de Ouro olarak değiştirildi). Minas Gerais'in ilk başkenti ve yerel makamın merkezi Mariana şehriydi. Daha sonra Vila Rica'ya taşındı. 18. yüzyılın sonlarında Vila Rica, Brezilya'nın en büyük şehri ve Amerika'nın en kalabalık şehirlerinden biriydi. 19. yüzyılda altın madenlerinin tükenmesiyle kent önemini yitirdi ve daha sonra Ouro Preto olarak yeniden adlandırıldı ve 20. yüzyılın başında tamamen yeni, planlanan Belo Horizonte şehrinin inşasına kadar eyalet başkenti olarak kaldı. Altın döngüsü Mariana, Ouro Preto, Diamantina, Sabará, Tiradentes ve São João del-Rei gibi şehirlerde iz bıraktı. Altın ve diğer değerli minerallerin muazzam akışına eklenen Avrupa etkisinden görece izolasyon, yerel halkın Barroco Mineiro denilen kendi sanat tarzlarını geliştirmelerine yardımcı oldu. Bu dönemin başlıca örnekleri, kolonyal şehirlerdeki zengin bir şekilde süslenmiş kiliselerdir. Bu dönemin en önemli sanatçısı Aleijadinho olarak tanınan Antônio Francisco Lisboa idi. Ouro Preto'daki Aleijadinho'nun On İki Peygamberi ve Assili Aziz Francis Kilisesi'nde sergilenen heykelsi ve mimari çalışmaları uzmanlarca o dönemde Avrupa dışındaki en rafine sanatsal ifadelerden biri olarak değerlendirildi.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Feathers, James; R. Kipnis; L. Piló; M. Arroyo & D. Coblentz (2010) "How old is Luzia?
- ^ "A colonização da América do Sul". ComCiência. 9 Eylül 2003. 25 Kasım 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b "A primeira brasileira". Veja. 25 Ağustos 1999. 24 Haziran 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b "A fascinante pré-história de Minas Gerais". August 2002. 23 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2019.
- ^ "De onde vieram os índios?". Centro de Convivência Infanto Juvenil Curumim. 9 Şubat 2010. 9 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2019.
- ^ a b "A população Indígena de Minas Gerais" (PDF). 16 Nisan 2009. 20 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2019.
- ^ "Minas também é aqui!". Radar Cultura. 8 Ocak 2013. 9 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Bandeirantes: destruir para dominar". Guia do Estudante. 1 Nisan 2007. 9 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2019.
- ^ "Enslaved: Peoples of the Historical Slave Trade". enslaved.org (İngilizce). 21 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2021.
