Portekiz Komünist Partisi
Portekiz Komünist Partisi Partido Comunista Português | |
---|---|
Kısaltma | PCP |
Genel başkan | Kolektif Liderlik (Merkez Komite) |
Genel sekreter | Paulo Raimundo |
Slogan(lar) | "Özgürlük, Demokrasi ve Sosyalizm için. Geleceğin bir Partisi var!"[1] |
Kuruluş tarihi | 6 Mart 1921 |
Merkez | Rue Soeiro Pereira Gomes 3, Lizbon |
Gazete(ler) | Avante!, O Militante |
Gençlik kolu | Portekiz Komünist Gençliği |
Üyelik (2021) | 49,960[2] |
İdeoloji | |
Siyasi pozisyon | Sol ve Aşırı sol |
Uluslararası üyelik | Uluslararası Komünist ve İşçi Partileri Toplantısı |
Avrupa üyeliği | Avrupa Parlamentosu'nda Sol[7] |
Resmî renkler | Kırmızı |
Marş | "Enternasyonal"[8][9] |
Cumhuriyet Meclisi | 4 / 230
|
Avrupa Parlamentosu | 1 / 21
|
Bölgesel Parlamentolar | 0 / 104
|
Belediyeler | 18 / 308
|
İnternet sitesi | |
Parti bayrağı | |
Portekiz |
Portekiz Komünist Partisi (Portekizce: Partido Comunista Português, Portekizce telaffuz: [pɐɾˈtidu kumuˈniʃtɐ puɾtuˈɡeʃ], PCP) Portekiz'deki büyük bir sol siyasi partidir. Parti Marksist-Leninist dünya görüşünü benimser ve parti örgütü demokratik merkeziyetçilik ilkesine göre inşa edilmiştir. Parti ayrıca kendisini yurtsever ve enternasyonalist olarak nitelendirmektedir.[10]
Parti 1921 yılında Komünist Enternasyonal'in (Komintern) seksiyonu olarak kurulmuştur. 1920'lerdeki bir darbenin ardından yasadışı ilan edilmiştir. Portekiz Komünist Partisi, António de Oliveira Salazar'ın diktatörlük rejimine karşı muhalefet hareketinde tayin edici bir rol oynamıştır. Elli yıllık diktatörlük boyunca, parti sıkça siyasi polis (PIDE) tarafından yok edilmeye çalışılmış. PIDE, komünist parti üyelerini hapis, işkence ve ölüm tehdidi altında yer altında mücadele etmeye zorlamıştır. 1974 yılında, 48 yıllık diktatörlüğü deviren kansız Karanfil Devrimi'nden sonra, partinin hapiste bulunan 36 Merkez Komitesi üyesi, toplam 30 yıl hapis yattıktan sonra serbest kaldılar.[11] Devrimin sonucunda komünistlerin de desteklediği gerilla hareketleri başarılı olacak ve Portekiz'e karşı bağımsızlık savaşı veren Angola, Mozambik ve Gine-Bissau bağımsızlıklarını kazanacaktır. Efsanevi önderi Alvaro Cunhal 1961-1992 yılları arasında partiyi yönetmiş ve halihazırdaki güçlü ve siyasi olarak geleneksel komünist hattı tutmasını sağlamıştır.
Seçim sonuçları
[değiştir | kaynağı değiştir]Cumhurbaşkanlığı
[değiştir | kaynağı değiştir]Seçim | Aday | 1. Tur | 2. Tur | ||
---|---|---|---|---|---|
Oy | % | Oy | % | ||
1976 | Octávio Rodrigues Pato | 365,344 | 7.6 (#4) | ||
1980 | Carlos Alfredo de Brito | Çekildi | |||
1986 | Francisco Salgado Zenha | 1,185,867 | 20.6 (#3) | ||
1991 | Carlos Alberto Carvalhas | 635,867 | 12.9 (#3) | ||
1996 | Jerónimo Carvalho de Sousa | Çekildi | |||
2001 | António Simões de Abreu | 221,886 | 5.1 (#3) | ||
2006 | Jerónimo Carvalho de Sousa | 466,428 | 8.6 (#4) | ||
2011 | Francisco José de Almeida Lopes | 300,921 | 7.1 (#4) | ||
2016 | Edgar Silva | 183,051 | 3.9 (#5) | ||
2021 | João Ferreira | 180,518 | 4.3 (#4) |
Cumhuriyet Meclisi
[değiştir | kaynağı değiştir]Seçim | Oy | % | Sandalye | |
---|---|---|---|---|
1976 | 785,594 | 14.6 (#4) | 40 / 263
|
Yeni |
1979 | 1,121,374 | 19.0 (#3) | 47 / 250
|
7 |
1980 | 1,000,975 | 17.0 (#3) | 41 / 250
|
6 |
1983 | 1,024,475 | 18.2 (#3) | 44 / 250
|
3 |
1985 | 893,216 | 15.6 (#3) | 38 / 250
|
6 |
1987 | 685,109 | 12.2 (#3) | 31 / 250
|
7 |
1991 | 501,840 | 8.8 (#3) | 17 / 230
|
14 |
1995 | 504,007 | 8.6 (#4) | 15 / 230
|
2 |
1999 | 483,716 | 9.0 (#3) | 17 / 230
|
2 |
2002 | 378,640 | 7.0% (#4) | 12 / 230
|
5 |
2005 | 432,009 | 7.6 (#3) | 14 / 230
|
2 |
2009 | 446,174 | 7.9% (#5) | 15 / 230
|
1 |
2011 | 440,850 | 7.9 (#4) | 16 / 230
|
1 |
2015 | 444,907 | 8.3 (#4) | 17 / 230
|
1 |
2019 | 332,018 | 6.3 (#4) | 12 / 230
|
5 |
2022 | 238,920 | 4.3 (#5) | 6 / 230
|
6 |
2024 | 205,436 | 3.2% (#6) | 4 / 230
|
2 |
Avrupa Parlamentosu
[değiştir | kaynağı değiştir]Seçim | Oy | % | Sandalye | ± |
---|---|---|---|---|
1987 | 646,640 | 11.50 (#4) | 3 / 24
|
|
1989 | 594,961 | 14.41 (#3) | 4 / 24
|
1 |
1994 | 339,283 | 11.19 (#4) | 3 / 25
|
1 |
1999 | 357,575 | 10.32 (#3) | 2 / 25
|
1 |
2004 | 309,406 | 9.09 (#3) | 2 / 24
|
0 |
2009 | 379,787 | 10.64 (#4) | 2 / 22
|
0 |
2014 | 416,925 | 12.68 (#3) | 3 / 21
|
1 |
2019 | 228,045 | 6.9% (#4) | 2 / 21
|
1 |
2024 | 162,630 | 4.1% (#6) | 1 / 21
|
1 |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Comício do 99.º aniversário do PCP". 6 Mart 2020. 28 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "PCP tem menos 4320 militantes do que em 2016". PÚBLICO. 24 Eylül 2020. 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Patricio, Maria Teresa (1990). "Orthodoxy and dissent in the Portuguese Communist Party". Journal of Communist Studies. 6 (4): 204-208. doi:10.1080/13523279008415064. 31 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023.
- ^ Quintas da Silva, Rodrigo (2018). "A Portuguese exception to right-wing populism". Humanities and Social Sciences Communications. 4. doi:10.1057/s41599-017-0062-8 . 7 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023.
- ^ Godinho, Luísa (2019). "The local construction of Euroscepticism: a downsian approach to the positioning of the Portuguese Communist Party vis-à-vis the European project". Centro de Estudos Internacionais (CEI-ISCTE). 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Santos Botelho, Catarina (2019). "European Elections: The Silence of the Lambs and the Dangerous Political Resignation – The Portuguese Perspective". Brexit Institute (Dublin City University). 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Partido Comunista Português - GUE/NGL - Another Europe is possible". GUE/NGL. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2016.
- ^ "PCP - Programa e Estatutos" (PDF). Partido Comunista Portugues. Edições Avante. s. 115. 14 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2019.
- ^ Partido Comunista Português. "Portuguese Communist Party: Programme and Constitution" (PDF). PCP. edições avante. s. 58. 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2019.
- ^ Portuguese Communist Party (2005). Programme and Statutes of the Portuguese Communist Party. Edições Avante!. ISBN 972-550-307-4
- ^ Cunhal, Álvaro (1997). O caminho para o derrubamento do fascismo. Edições Avante!. ISBN 972-550-262-0