İçeriğe atla

İllegalizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi

 

İllegalistler arasında saygın bir filozof olan Max Stirner'ın taslağı

İllegalizm veya yasadışıcılık, öncelikle Fransa, İtalya, Belçika ve İsviçre'de 1890'ların sonları ve 1900'lerin başlarında bireyci anarşizmin bir uzantısı olarak gelişen bir anarşizm eğilimidir.[1] Illegalistler, yaşam biçimi olarak suçluluğu açıkça veya gizlice benimserler. Illegalizm, suç türünü belirtmez, ancak genellikle hırsızlık ve dükkândan hırsızlıkla ilişkilendirilir.[2]

Clément Duval ve Marius Jacob gibi bazı anarşistler, bireysel tazminat (la reprise individuelle) teorilerini ve eylemin propaganda (propaganda of the deed) kavramını kullanarak hırsızlığı meşrulaştırdılar ve suçlarını daha geniş bir direniş hareketini kolaylaştırmak için eğitici ve organizasyonel bir araç olarak gördüler. Jules Bonnot ve Bonnot Çetesi ise, eylemlerini bencil anarşizm terimleriyle değerlendirerek Max Stirner'in felsefesine atıfta bulundular. Bu farklı yaklaşımlar, anarşist düşünce içinde çeşitli perspektiflerin olduğunu ve farklı nedenlerle suç eylemlerine başvurulabileceğini göstermektedir. Ancak önemli olan, her eylemin toplumsal bir amaca hizmet etme potansiyeline sahip olması ve toplumda geniş bir direniş ve dönüşüm hareketine katkıda bulunma ihtimalidir.

  1. ^ Imrie & 1994–95: "Parallel to the social, collectivist anarchist current there was an individualist one whose partisans emphasized their individual freedom and advised other individuals to do the same...Some individualists rebelled by withdrawing from the economy and forming voluntary associations to achieve self-sufficiency. Others took the route of illegalism, attacking the economy through the direct individual reappropriation of wealth. Thus theft, counterfeiting, swindling and robbery became a way of life for hundreds of individualists, as it was already for countless thousands of proletarians."
  2. ^ Parry (1987), s. 5: "The illegalists in this study,...As anarchist individualists, they came from a milieu whose most important theoretical inspiration was undoubtedly Max Stirner—whose work The Ego and Its Own remains the most powerful negation of the State, and affirmation of the individual, to date."

Daha fazlası için

[değiştir | kaynağı değiştir]