dayus

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

da-yus

Etimologiyasi

arabcha — qoʻshmachi.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Oʻz xotinini birovga qoʻshib beruvchi; qoʻshmachi, dalla. ◆ Sidiqjonning rangi boʻzarib ketdi: — Men dayus emasman! Bunaqa qoʻshmachilik sizlardan keladi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
2. Qattiq soʻkish iborasi. ◆ Oʻh, dayus!.. Bu pichoq necha gunohsizning yostigʻini quritgan ekan! A. Qodiriy, „Obid ketmon“ . ◆ Uyidan ilon chiqdimi bu dayusning, kallai sahar izgʻib qolibdi? Tohir Malik, „Ajab dunyo“ .
3. din. Ayoli va oila aʼzolarini begonalardan qizgʻanmaydigan, rashk qilmaydigan, ularni boshqa kimsalarga nisbatan nopok xatti-harakatlariga befarq odam.

Antonimlari

ДАЮС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dayus
1 уст. презр. сводник; человек, продающий свою жену;
2 бран. подлец, негодяй.