verdjî

Walon (Rifondou)

Bodje "verdj-" (vedje), avou l’ cawete di codjowaedje « -î » des viebes

AFE :
- diferins prononçaedjes : /vɛʀd͡ʒiː/ /vɛʀd͡ʒi/ /vɛʀd͡ʒe/ /vɛʀd͡ʒɛ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vɛʀd͡ʒiː/

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	verdjeye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	verdjîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	verdjans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	verdjeynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	verdjeyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	verdjive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	verdjeye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	verdjî

ployî so s' longueur, sins risker di sketer.
- Dji schoûtéve djemi et s' lamenter les grands åbes verdjant dzo les hoûsseas. — Léon Bukens (fråze rifondowe).
- C' est on maxhisse ki verdjeye å vint — Maggy Frisée (fråze rifondowe).
- Gn aveut l' plantchî ki verdjive, témint k' on-z aveut metou do grin sol gurnî.
- I n’ tint pus qu’ d’on costé. Rade, on-z-a nokî ’ne cwède
  conte on strouk dimanou d’eune di sès hautès cohes,
  èt lès-omes sètchèt d’ssus. L’åbe clintche èt, tot vèrdjant,
  si r’drèsse èt ståre al tére tos lès cis qu’ l’ont moudri
  — Henri Simon.
- Ses djambes verdjèt, tot s’ coir si rploye
  Tot fén parey k’ i fouxhe ebu. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.37, “Sau d’ Jôye” (fråze rifondowe).
- Li noere bijhe ou l' solo, li rålêye ou l' hoûssea,
  S' etindèt pol dismour. On l' raplake, on l' dismantche ;
  E ses cwate pås di stipe, di leus pîs disk' ås hantches,
  Al mwinde pezêye, verdjèt come les djambes d' on gnognot
  — Louis Lagauche, "L' inmant" (1947), p. 75 (fråze rifondowe).
divni deur come ene vedje.
- Les vatches, cwand ele sintèt l' bontins et les prumirès yebes, ele sintèt ossu l' gayet, et s' baston ki verdjeye (Simone Thémelin).