कुंभार

Marathi

Etymology

Inherited from Old Marathi 𑘎𑘳𑘽𑘥𑘰𑘨 (kuṃbhāra), from Prakrit 𑀓𑀼𑀁𑀪𑀸𑀭 (kuṃbhāra), 𑀓𑀼𑀁𑀪𑀆𑀭 (kuṃbhaāra), from Sanskrit कुम्भकार (kumbhakāra). Doublet of कुंभकार (kumbhkār).

Pronunciation

• IPA^(key): /kum.bʱaɾ/
• Hyphenation: कुं‧भार

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɾ

Noun

कुंभार • (kumbhār) m (feminine कुंभारीण)

1. potter
2. Kumhar (a caste or a member of it)

Further reading

• Berntsen, Maxine (1982–1983) “कुंभार”, in A Basic Marathi-English Dictionary‎^[1], New Delhi: American Institute of Indian Studies, page 27
• Molesworth, James Thomas (1857) “कुंभार”, in A dictionary, Marathi and English, Bombay: Printed for government at the Bombay Education Society's Press, page 173
• दाते, यशवंत रामकृष्ण [Date, Yashwant Ramkrishna] (1932-1950) “कुंभार”, in महाराष्ट्र शब्दकोश (mahārāṣṭra śabdakoś) (in Marathi), पुणे [Pune]: महाराष्ट्र कोशमंडळ (mahārāṣṭra kośmaṇḍaḷ), page 752.
• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “kumbhakāra”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 171

Old Marathi

Noun

कुंभार (kuṃbhāra) m

1. Devanagari script form of 𑘎𑘳𑘽𑘥𑘰𑘨

Prakrit

Noun

कुंभार (kuṃbhāra) m

1. Devanagari script form of 𑀓𑀼𑀁𑀪𑀸𑀭

Declension

Maharastri declension of कुंभार (masculine)
	singular	plural
Nominative	कुंभारो (kuṃbhāro)	कुंभारा (kuṃbhārā)
Accusative	कुंभारं (kuṃbhāraṃ)	कुंभारे (kuṃbhāre) or कुंभारा (kuṃbhārā)
Instrumental	कुंभारेण (kuṃbhāreṇa) or कुंभारेणं (kuṃbhāreṇaṃ)	कुंभारेहि (kuṃbhārehi) or कुंभारेहिं (kuṃbhārehiṃ)
Dative	कुंभाराअ (kuṃbhārāa)	—
Ablative	कुंभाराओ (kuṃbhārāo) or कुंभाराउ (kuṃbhārāu) or कुंभारा (kuṃbhārā) or कुंभाराहि (kuṃbhārāhi) or कुंभाराहिंतो (kuṃbhārāhiṃto)	—
Genitive	कुंभारस्स (kuṃbhārassa)	कुंभाराण (kuṃbhārāṇa) or कुंभाराणं (kuṃbhārāṇaṃ)
Locative	कुंभारम्मि (kuṃbhārammi) or कुंभारे (kuṃbhāre)	कुंभारेसु (kuṃbhāresu) or कुंभारेसुं (kuṃbhāresuṃ)
Vocative	कुंभार (kuṃbhāra) or कुंभारा (kuṃbhārā)	कुंभारा (kuṃbhārā)

Varhadi

Etymology

Inherited from Old Marathi 𑘎𑘳𑘽𑘥𑘰𑘨 (kuṃbhāra), from Prakrit 𑀓𑀼𑀁𑀪𑀸𑀭 (kuṃbhāra), 𑀓𑀼𑀁𑀪𑀆𑀭 (kuṃbhaāra), from Sanskrit कुम्भकार (kumbhakāra).

Noun

कुंभार (kumbhār) m

1. potter

Further reading

• विठ्ठल वाघ [Vitthal Wagh], रावसाहेब काळे [Raosaheb Kale] (2021) “कुंभार”, in वऱ्हाडी शब्दकोश (in Marathi), volume 1, एल्फिन्स्टन तांत्रिक विद्यालय इमारत, ३, महापालिका मार्ग, धोबीतलाव, मुंबई ४०० ००१ [Elphinstone Tantrik Vidyalaya Building, 3, Mahapalika Marg, Dhobi Talao, Mumbai 400 001]: राज्य मराठी विकास संस्था [Rajya Marathi Vikas Sanstha], →ISBN, page १०९, column 1.
• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “kumbhakāra”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 171